Tractatus Judaeogamotaficus. Η μολυσμένη ιστορία και το έθνος των ζαβών (Μέρος Α΄)

30 ΙΟΥΝΙΟΥ 9014

«Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω · οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ  ὑπὸ Θεοῦ · αἱ δέ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν · ὣστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ  ἀνθέστηκεν · οἱ δέ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρῖμα λήψονται».

«Κάθε άνθρωπος ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες. Γιατί δεν υπάρχει εξουσία που να μην βρίσκεται κάτω από αυτήν του Θεού. Οι δε υπάρχουσες εξουσίες έχουν ταχθεί από τον Θεό.  Ώστε εκείνος που αντιτάσσεται στην εξουσία, αντιτίθεται στις διαταγές του Θεού. Όσοι λοιπόν αντιτίθενται θα επισύρουν πάνω τους την καταδίκη». (Απόστολος Σαούλ, Προς Ρωμαίους 13-1,2)

Οδηγώντας δεν βλέπει κανείς τίποτα. Όσο μεγαλύτερη η ταχύτητα, τόσο πιο ακατάληπτο το τοπίο.  Αν όμως αποφασίσει να περπατήσει, του δίνεται η δυνατότητα να αντιληφθεί τα πάντα.  Ο κόσμος κινείται σε έναν ρυθμό ο οποίος καθορίζεται από ψηλά για όλο το κοπάδι και κανείς δεν μπορεί να πάει σε αργότερο χωρίς να γίνει αντιληπτός.  Το περίεργο είναι ότι όλοι νομίζουν ότι έχουν αυτόνομη πορεία και συνείδηση.

Η παγκόσμια ιστορία είναι μολυσμένη. Το πώς, το πότε και το γιατί μολύνθηκε δεν θα το βρείτε γραμμένο σε κανένα βιβλίο.  Πρέπει να διαβάσετε τόμους και τόμους και να δείτε πράγματα με τα ίδια σας τα μάτια για να καταλάβετε ένα κομμάτι της κοσμικής αρχιπουστιάς.  Όποιο σύγγραμμα αναφέρεται σε αυτά τα «απαγορευμένα» θέματα, εξαφανίζεται ως δια μαγείας μαζί με τον συγγραφέα του.  Η ελληνική ιστορία είναι δέκα φορές πιο μολυσμένη και πιο τοξική από οποιαδήποτε άλλη για λόγους που έχουν να κάνουν με κάποιες ιδιαιτερότητες του γονιδιώματος.  Όλως παραδόξως, ακόμα και ο τελευταίος βλάκας της ελληνικής υπαίθρου μπορεί πίνοντας φραπέ στο καφενείο του χωριού του να φτάσει σε συμπεράσματα που ειδικοί επιστήμονες και ιστορικοί του εξωτερικού χρειάστηκαν δεκαετίες μελέτης για να διατυπώσουν.  Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.  Τα σκουπίδια που προσφέρει απλόχερα η πνευματική εξουσία αυτού του πλανήτη πρέπει να καταναλώνονται καθημερινά και σε ποσότητα που να εγγυάται την καύση των εγκεφαλικών κυττάρων.  Στόχος είναι ένας κόσμος χαμένος στο διάστημα και μια Ελλάς, Ελλήνων, διανοητικά καθυστερημένων Χριστιανών.

Καθετί πρέπει να περνάει από κόσκινα και μεμβράνες, να ελέγχεται με μικροσκόπια, να μπαίνει σε καραντίνα και να αποστειρώνεται γιατί η αρρώστια που μεταφέρει είναι θανατηφόρα.  Δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα τα τελευταία χρόνια που να μην ανακαλύπτω ότι κάποιο ιστορικό γεγονός ακόμα και το πιο πρόσφατο έχει φτάσει στα χέρια μου αλλοιωμένο, αναδομημένο και ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ.

Έχουμε και λέμε: οι σωτήρες, οι μεσσίες, οι προφήτες και τα νέα κόμματα συνεχίζουν να αυξάνονται γεωμετρικά. Οι φόροι και τα χαράτσια το ίδιο.  Οι τρεις πληγές του έθνους έγιναν πέντε, οι πέντε δέκα και οι δέκα είκοσι. Το γαμημένο σόι του Ιεχωβά γεννοβολάει συμφορές στην πατρίδα των θεών-προγόνων οι οποίοι λησμονημένοι από τα μπάσταρδα που απέκτησαν, ζουν στην εξορία και στην φυλακή των μαυσωλικών μουσείων.  Από την μαύρη αυτή καταδίκη τους παρακολουθούν σκυθρωποί τα νέο-ελληνόφωνα πιθήκια να λατρεύουν και να χρηματοδοτούν το ανύπαρκτο ερπετό της Ναζαρέτ και μέσω αυτού τα Νεφελίμ και τα γκόλεμ της Ανιερουσαλήμ.

Θα το ξαναπώ: ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ.  Έχουν σχέδιο, έχουν λεφτά, έχουν υπομονή, έχουν συνοχή.  Εμείς είμαστε αδιάβαστοι, είμαστε απένταροι, είμαστε ανυπόμονοι, είμαστε σκορποχώρι του γαμημένου κερατά.  Με πυγμαχικούς όρους, το «έχω» κερδίζει το «είμαι» με νοκ-άουτ. Οι πονηρές κατσαρίδες τρώνε τα ζαβά κουτάβια.

Κάποιοι νομίζουν ότι φταίνε τα Γερμανόφιδα που ρήμαξαν το ελληνικό δημόσιο με τους τόκους και πανωτόκια τους, ότι φταίει η πολιτικάντικη συμμορία του κεντροδεξιού ουράνιου τόξου που γάμησε πατόκορφα τις πολιτικές ελευθερίες, ότι φταίει η εγχειρισμένη τραβεστί αριστερά που συμμετείχε σε όλο το συμπούρδελο γεμίζοντας τις τσεπάρες της, ότι φταίει η χούντα των τραπεζιτών που έπνιξε όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ότι φταίνε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες που εξακολουθούν να μας πίνουν το αίμα αυξάνοντας τις χρυσές τους λίρες. 

Φυσικά και φταίνε όλοι οι παραπάνω γαμιόλες.  Όμως όλοι αυτοί οι πούστηδες μαζί δεν φτάνουν ούτε στο μισό αρχίδι των πραγματικών υπευθύνων.  Αν δεν καταλάβει κανείς τι παίχτηκε στην ιστορική περίοδο από το ελληνικό έτος 7001 ως το 7529 (1-529 μετά το χέσιμο), δεν πρόκειται να καταλάβει τίποτα από αυτό που παίζεται σήμερα και κατά συνέπεια δεν θα μπορέσει να αντιδράσει ούτε να σωθεί από αυτό που έρχεται.

Τα παράξενα και γεμάτα συνωμοσίες εκείνα χρόνια, παίχτηκε η τύχη του κόσμου και των φυλών του. Τότε μοιράστηκαν οι ρόλοι και δόθηκαν τα προνόμια.  Η Ρώμη έριξε τα παγκόσμια ζάρια και τα έριξε λάθος.  Άλλωστε ο Ιούλιος Καίσαρας είχε πει το εξής όταν κάποιοι τον επαινούσαν ως μεγάλο στρατηλάτη: «Ο Αλέξανδρος στα μισά μου χρόνια είχε κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο κι εγώ ούτε την Γαλατία δεν έχω υποτάξει ακόμα».  Αν μη τι άλλο ήταν ειλικρινής.  Όμως ούτε με την βοήθεια της Κλεοπάτρας δεν πέτυχε να κάνει κάτι, δηλαδή ήταν τελείως για τα μπάζα ο γερο-μπινές.

Νομοτελειακά, οι κωλόμπες διάδοχοί του αποδείχτηκαν ακόμα πιο άχρηστοι.  Οι ρωμαίοι αυτοκράτορες εκτός ελαχίστων (Νέρων, Δομιτιανός, Δέκιος, Διοκλητιανός) δεν κατάφεραν να διδαχτούν τίποτα από την πορεία του Μακεδόνα ημίθεου, ούτε καν από το οικτρό τέλος του στα περίχωρα της Βαβυλώνας. 

Οι πολύχρονοι πόλεμοι που είχαν εξασθενήσει πληθυσμιακά Έλληνες και Ρωμαίους και η «ειρηνική» λαθρομετανάστευση εξ ανατολών (κάτι μου θυμίζει αυτό) είχαν μεν σοβαρές συνέπειες όμως αυτές δεν ήταν από μόνες τους ικανές να επιφέρουν την απόλυτη καταστροφή.  Υπήρχαν ισχυρές πνευματικές εστίες, τα 3 Α, (Αθήνα, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια) οι οποίες αντιστέκονταν στην ρωμαϊκή εθνοχαβούζα και παρήγαν πραγματικό πολιτισμό και ουσιαστική φιλοσοφία.   Οι Ρωμαίοι τυφλωμένοι από τα δύο μεγάλα εθνικά τους ελαττώματα την φιλαυτία και την φιλαργυρία, όχι μόνο δεν είδαν τι πούτσα τους περίμενε αλλά και μισθοδοτήθηκαν για να γίνουν το όργανο με το οποίο θα  δολοφονούνταν οι μόνοι που μπορούσαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα.  Η σάπια μεγαλοαστική Ρώμη διέλυσε ό,τι ηθική αξία είχε επιβιώσει από το περήφανο αγροτικό Λάτιο και έκανε πίπα στους τοκογλύφους για να συνεχίσει να ζει μερικά χρόνια ακόμα μέσα στην παρακμιακή χλιδή της και να συνουσιάζεται με δούλους και ζώα. 

Για πέντε σχεδόν αιώνες, από το β.ε. 146 προ χεσίματος ως το 313 μετά το χέσιμο, το ρωμαϊκό κράτος που στήνεται με τις κλεμμένες επιστημονικές και φιλοσοφικές γνώσεις των Ελλήνων αμφιταλαντεύεται για την στάση του απέναντι στους Ιουδαίους αργυραμοιβούς αλλά σφάζει και γενοκτονεί (με ελεγχόμενο τρόπο) τους Έλληνες, νοθεύοντας ταυτόχρονα τους πληθυσμούς με δικούς του εποίκους.  Ο «ελληνορωμαϊκός πολιτισμός» αποτελεί φυσικά ανέκδοτο της «Αναγέννησης», του ξαναζεστάματος δηλαδή της προχτεσινής σούπας.  Αν είναι δυνατόν οι πλιατσικολόγοι, οι αντιγραφείς, οι λογοκλόποι και αυτοί που μετέτρεψαν τα αρχαία θέατρα της τραγωδίας σε αρένες για θηριομαχίες να μιλάνε για την δική τους «συμβολή» στον ελληνικό πολιτισμό.

Και τα δύο αγάλματα είναι της ίδιας εποχής. Το αριστερό είναι αντίγραφο του Ελληνικού πρωτοτύπου και ετοιμάζεται να ζωντανέψει ενώ το άλλο είναι γνήσια ρωμαϊκή καρικατούρα έτοιμη για κόμιξ διαλογής.  Αν έστω η τέχνη διδασκόταν στα ελληνικά σχολεία όπως πρέπει, δεν θα χρειαζόταν η ιστορία παρά ως συμπλήρωμα.

Αυτό που παρέδωσε η Ρώμη στον υπόλοιπο κόσμο ήταν μια εκτροπή του ελληνικού πολιτισμού προς το τοκογλυφικό ιδεώδες: Εκατομμύρια δούλων χωρίς εθνική ή άλλη ταυτότητα, με μηδενικές πνευματικές αξιώσεις, εξαρτημένων πλήρως από την άρχουσα τάξη και έτοιμων να πιστέψουν σε θαύματα και μάγους. 

Στις αρχές του 4^ου αιώνα μετά τον Ναζώρ (ελληνικός αιών 74^ος) ο πόλεμος που δέχεται η εβραϊκή πατέντα του ανύπαρκτου «θεανθρώπου» είναι πολύπλευρος.  Ο απέθαντος που …νίκησε τον θάνατο αφού πρώτα …πέθανε κανονικά, δεν εκλαμβάνεται ως σοβαρό αντικείμενο κριτικής.  Από την μια οι Μιθραϊστές που ήταν καλά διαβασμένοι και σοβαροί, από την άλλη οι δικοί τους ταλαντούχοι διαφωνούντες όπως ο Άρειος που πρότειναν άλλο δρόμο, κι από μια τρίτη οι εθνικοί φιλόσοφοι που απομυθοποιούσαν την ιουδαϊκή απάτη με την λογική, όλοι μαζί καταξεσχίζουν το χεσμένο σάβανο του Τζέχου, αποκαλύπτοντας πως δεν περιέχει τίποτα άλλο εκτός από αέρα κοπανιστό. 

Όμως όλοι οι παραπάνω τύποι έχουν κάνει το ίδιο λάθος.  Δεν έχουν αντιληφθεί ούτε τις συνέπειες της κεφαλαιουχικής μετανάστευσης, ούτε τον σκοπό που αυτή επιδιώκει, ούτε τα μέσα που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει.  Κλείνοντας την ανιστόρητη παρένθεσή της, η ρωμαϊκή σκατούμπα παραδίδει την εξουσία στο χρηματιστηριακό ιερατείο της Βαβυλώνας που από την εποχή του πραίτορα Hispanus έχει μετακομίσει δυτικότερα. 

Το παιχνίδι με τα ζάρια τελειώνει το 7313 (313 μετά το χέσιμο), όταν οι Ρωμαίοι μένουν ταπί και τρομοκρατημένοι. Ο γαμόσπιτος και γαμόταφος Κωνσταντίνος Α’ (που αποκλήθηκε «Μέγας» επειδή έβαλε τον Ιεχωβά συνεταίρο στην εξουσία) εκδίδει το Διάταγμα των Μεδιολάνων ή Διάταγμα Περί Ανεξιθρησκίας.  Αυτή η κατά παραγγελία νομική πουστόλα έρχεται να λύσει τα χέρια των συνωμοτών.   

Εννοείται ότι μόνο ανεξιθρησκία δεν καθιέρωσε το περίφημο αυτό το διάταγμα. Ως παράδειγμα «ανοχής», «πλουραλισμού» και «αμεροληψίας», ο ναός της Αφροδίτης που βρισκόταν στον Γολγοθά κατεδαφίζεται άμεσα για να ανεγερθεί στη θέση του ο ναός της Ανάστασης (ποιανού;).  Ο Άρειος και οι άλλοι διαφωνούντες τσακίζονται και πετσοκόβονται αλύπητα. Η πέμπτη χριστιανική φάλαγγα (το κομμουνιστικό κόμμα της εποχής) που σκοπός της ήταν να διεισδύσει στα στεγανά της εξουσίας και να πάρει τα ηνία, νομιμοποιείται και γίνεται θεσμός. Σε όσες πόλεις οι χριστιανοί είναι πλειοψηφία, πανηγυρίζουν καίγοντας, σφάζοντας και λεηλατώντας, δείχνοντας με σαφήνεια τι θα επακολουθήσει. 

Από την μεταφορά της πρωτεύουσας στο ευρασιατικό μεταίχμιο το ε.ε. 7330, η Ρώμη έχει πάψει πια να επηρεάζει τις εξελίξεις και οδεύει προς τον κάδο των σκουπιδιών της ιστορίας.  Ένα καινούργιο απολυταρχικό υβρίδιο κάνει την εμφάνισή του. Με ρωμαϊκή σκληρότητα, ελληνική ρητορεία, ιουδαϊκή θρησκοληψία και ανεξάντλητη ασιατική μοχθηρία, το ανατολικό κομμάτι του βαρβαρικού κράτους των καισάρων θα καταδιώξει τους υπόδουλους Έλληνες όσο κανένα άλλο κρατικό σχήμα στην ιστορία. 

Στο μεταξύ ο Κωνσταντίνος ξεμαγαρίζει και θάβεται μαζί με την βρωμιάρα την μάνα του, την μεγαλύτερη αρχαιολόγο της ιστορίας. Η κυρα-Λένη όταν πήγε στην Σκατουσαλήμ με ανασκαφική αποστολή, στην πρώτη βόλτα είπε «Σκάψτε εκεί» και ανακάλυψε μετά από 300 χρόνια εντελώς άθικτο τον σταυρό αυτού που δεν σταυρώθηκε ποτέ. Πέρα από την κωλοφαρδία, τεχνική λεπτομέρεια αποτελεί το πώς βρέθηκε θαμμένος ο σταυρός ενώ είναι πασίγνωστο ότι οι Ρωμαίοι τους έκαιγαν μετά τις σταυρώσεις.  (Προφανώς το ξύλο θα αναστήθηκε κι αυτό).

Μπορεί τα θαύματα να μην έχουν τέλος στην χριστιανική αυλή των σαλτιμπάγκων και των φακίρηδων αλλά κάποιοι καραδοκούν μην έχοντας ξεχάσει το σκοπό τους.  Να θυμίσω ότι ως εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας ανάμεσα στους χριστιανούς «Πατέρες» της πίcτεως. Είναι όλοι τους Ιουδαίοι μαχαιροβγάλτες, συνωμότες και ρουφιάνοι. 

Ο Κωνστάντιος ο Β’ που ανεβαίνει στο θρόνο αφού πρώτα ξεκαθαρίζει τους μαφιόζικους λογαριασμούς με τα αδέρφια του που διεκδικούν την εξουσία, δείχνει τις προθέσεις του. Ένα πακέτο διαταγμάτων έρχεται να καταργήσει ακόμα και αυτήν την πούστικη εκδοχή της ανεξιθρησκίας που είχε καθιερώσει ο κωλογαμημένος ο πατέρας του. Η γενοκτονία των Ελλήνων εθνικών παίρνει ανεξέλεγκτη μορφή η οποία δεν έχει προηγούμενο.  Η εβραιορωμαϊκή αυτοκρατορία των χριστιανών αναβαθμίζει σε βιομηχανική κλίμακα την κατακρεούργηση των Ελλήνων, την οποία θα συνεχίσει επί 11 αιώνες προτού παραδώσει την σκυτάλη στους Τουρκόσαυρους.  Το ταλμουδικό Βυζάντιο νομοθετεί και μακελεύει, μακελεύει και νομοθετεί.  Όλοι οι νόμοι που ανακοινώνονται είναι σε βάρος των Ελλήνων οι οποίοι δεν έχουν καμιά προστασία από κανέναν. Εβραίοι, Ισπανοί, Γαλάτες, Ρωμαίοι, ούτε ένας Έλληνας αυτοκράτορας (πλήν του Μέγα Ιουλιανού που είχε Ελληνίδα μητέρα) δεν περνάει από αυτό το συφιλιτικό μουνί του Βοσπόρου που ονομάζουν Πουστούπολη. 

(http://www.youtube.com/watch?v=j639dOLJOkU )

(http://eleysis69.wordpress.com/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CF%89%CE%B3%CE%BC/ ) (http://www.rassias.gr/9010.html )

Ο Μέγας Ιουλιανός δεν καταφέρνει να μείνει παρά μερικούς μήνες (18) στον θρόνο της Εβραιούπολης. Κάνοντας τα ίδια λάθη με το ίνδαλμά του τον Μέγα Αλέξανδρο απέναντι στην συμμορία της Βαβυλώνας, σκοτώνεται από πισώπλατο βέλος κάποιου χριστιανού φονιά. Μετά την ύπουλη δολοφονία αυτού του μεγάλου ΕΛΛΗΝΑ το 7363,  ο διάδοχός του Ιοβιανός, αγνώστου (;) εθνικότητος, ανακαλεί αμέσως τα διατάγματα που είχαν σταματήσει το μακελειό και ξαναδίνει απεριόριστη εξουσία στην εβραιοχριστιανική συμμορία των χασάπηδων. 

Ολόκληρες πόλεις όπως π.χ. η Αρχαία Μεσσήνη παραδίδονται στην φωτιά και στο σφυρί από τους «φιλήσυχους» (λέμε τώρα) χριστιανούς. Γράφει (με προσοχή μήπως θίξει τις ιερές σαύρες) ο Π. Θέμελης: «Περί το 360/70 μ.Χ. χρονολογούνται τα ύστερα στρώματα καταστροφής και εγκατάλειψης των περισσότερων οικοδομημάτων της πόλης. Εντύπωση πτώσης από σεισμό και (η) πυρκαγιά δίνουν ορισμένα οικοδομήματα, όπως αυτό των μαρμαροθετημάτων με τα τρία αγάλματα στα ανατολικά του Ασκληπιείου». (Αρχαία Μεσσήνη, 1999, σελ. 34-35).  Πουθενά στην ιστορία δεν εγκαταλείφθηκε πόλη εξαιτίας σεισμού ή πυρκαγιάς. Ακόμα και σε εκρήξεις ηφαιστείων (Βεζούβιος) που είχαμε ισοπέδωση, μετά από μερικά χρόνια οι πόλεις ξαναχτίζονταν και ξανακατοικούνταν. Η μόνη περίπτωση πλήρους εγκατάλειψης και ερήμωσης είναι εξαιτίας σφαγής η/και γενοκτονίας.  Ως προς τον σεισμό να παρατηρήσω ότι τα αγάλματα θα έσπαγαν το πολύ σε 3-4 μεγάλα κομμάτια. Εδώ έχουμε συστηματικό αποκεφαλισμό και κατόπιν θρυμματισμό των αγαλμάτων σε χαλίκια που μόνο με την χρήση βαριοπούλας επιτυγχάνεται.  Τα αγάλματα εμφανίζονται κατά κανόνα ακέφαλα ενώ εκείνα που απεικονίζουν θεϊκές μορφές είναι εντελώς θρυμματισμένα σε μη αναγνωρίσιμα θραύσματα.  Παρακάτω βέβαια ο ίδιος συγγραφέας φαίνεται να μην αντέχει την καφρίλα: «…Το κολοσσιαίων διαστάσεων λατρευτικό άγαλμα του Ηρακλή, μολονότι κατακερματισμένο, πιθανώς από τους πρώτους χριστιανούς…» (Αυτόθι, σελ. 102).  Τι «πιθανώς», αφού μόνο αυτοί οι γύφτουλες ασχολούνταν με το οργανωμένο σπάσιμο αγαλμάτων. Τι «κατακερματισμένο» που μαρμαρόσκονη το είχαν κάνει το καψερό το άγαλμα και μόνο μια πατούσα του έχει γλυτώσει. Εννοείται ότι όλα αυτά με την ψυχή στο στόμα τα γράφει ο τύπος γιατί η Ανίερη Σύνοδος δεν το είχε σε τίποτα να του κλείσει την ανασκαφή διατάζοντας τους πολιτικάντηδες να του κόψουν τα κονδύλια. 

Είναι γνωστό ότι ο χριστιανισμός στην εμβρυακή του μορφή και ως πολιτική ιδεολογία στρεφόταν εναντίον του ρωμαϊκού κράτους και το απειλούσε με διάλυση (απελευθέρωση δούλων, άρνηση στράτευσης, περιφρόνηση της εξουσίας, κλπ.).  Ήταν εκ προοιμίου λογικό και αναμενόμενο το κράτος να απαντήσει με βία και διώξεις εναντίον του, ενέργειες οι οποίες δεν είχαν θρησκευτικό υπόβαθρο αλλά πολιτικό. Ήδη από την εποχή του Σαούλ το κλίμα έχει αρχίσει να αλλάζει. Η υπακοή που διδάσκει και οι θεϊκές κυρώσεις που απειλεί στο κειμενάκι της αρχής ο πρώην ταραχοποιός Σαύλος δείχνουν στροφή 180 μοιρών.  Όπως αποδείχτηκε δύο αιώνες αργότερα με το διάταγμα του Μιλάνου δεν ήταν οι χριστιανοί που έκαναν την κωλοτούμπα αλλά ο Κωνσταντίνος ο Α΄ και η αυτοκρατορία του. Το ερώτημα που δεν έχει τολμήσει σχεδόν κανένας ιστορικός ούτε να κάνει ούτε και να απαντήσει είναι το εξής: Γιατί οι χριστιανοί ξέσπασαν πάνω στους υπόδουλους Έλληνες γι αυτά που τους είχαν κάνει οι Ρωμαίοι και όχι πάνω στους ίδιους τους Ρωμαίους; 

ΕΔΩ είναι το ψητό. Από ποιους κατευθύνθηκε εναντίον των Ελλήνων ο αιμοδιψής όχλος; Από τους αρχηγούς των χριστιανών. Και ποιοι ήταν τότε οι αρχηγοί των χριστιανών; Οι Ιουδαίοι οπαδοί του Ναζωρικού φαντάσματος.  Γιατί όμως  κατέσφαξαν τους Έλληνες; Η απάντηση είναι διαυγής σαν το καθαρό νερό: Γιατί αυτούς φοβούνταν και όχι τους Ρωμαίους (τους τελευταίους τους είχαν δέσει χειροπόδαρα με τα δανεικά). Το κάθε δόγμα (ειδικά αυτό που κρύβει κι άλλες πουστιές από πίσω) τρέμει δύο πράγματα: την αμφισβήτηση και τους Έλληνες.  Αυτά είναι τα ταλέντα μας και γι αυτό τρώμε τις τσεκουριές.  

«Ο Χριστός είναι αγάπη»… «Ο Θεός συγχωρεί»…  Αγάπες και λουλούδια και το μουνί της Γαλιλαίας μάνας τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σιωνιστικό ρεμάλι που λέγεται Τζέχος δεν έχει καμιά σχέση με την αγάπη και ότι το αφεντικό του ο Γιαβέ/Ιεχωβάς δεν συγχωρεί κανέναν.

 

Στην Πελοπόννησο η σφαγή είναι η τρομερότερη όλων των χιλιετιών.  Δεν μένει ούτε ένας Έλληνας ζωντανός εκτός από εκείνους που αποφασίζουν ψύχραιμα να το σκάσουν «συν γυναιξί και τέκνοις» και να κρυφτούν στα ιερά και απάτητα βουνά του Δία, της Άρτεμης και του Απόλλωνα.  Όσοι εξαπατώνται από τις υποσχέσεις των χριστιανών και μένουν στις πόλεις, έχοντας αλλαξοπιστήσει για να γλυτώσουν τις οικογένειές τους, κατακρεουργούνται χωρίς οίκτο.  Το βυζαντινό κωλοχανείο μπάζει εχθρούς από παντού. Σκύθες, Πέρσες, Γαλάτες, Σαρακηνοί, Γότθοι, μπαινοβγαίνουν και σφάζουν κατά βούληση αλλά και καθ’ υπόδειξη. (Ευνάπιος Άπαντα , σελ. 98-101).

Ο όχλος των δούλων και των ζητιάνων που παρασιτεί στα πέριξ των πόλεων υπό τις διαταγές των ρασοφόρων διαβόλων καίει, γκρεμίζει, σφάζει και βιάζει. Ναοί, μαντεία, δημόσια κτήρια, αγάλματα, έργα τέχνης με ανεκτίμητη αξία γίνονται μαρμαροχάλικο κάτω από τις σφυριές του τρελαμένου πλήθους των φανατικών, των πλιατσικολόγων και των ανώμαλων.  Αιώνες επιστημονικής προόδου και εξέλιξης και αμύθητος πολιτισμικός πλούτος μετατρέπονται σε στάχτη και σκόνη.  Ανθρώπινες υπάρξεις γίνονται ματωμένες σάρκες και ξεκοιλιασμένα πτώματα μπροστά στο είδωλο του διψασμένου για αίμα θεού-τέρατος της Καινής Διαθήκης.  Η μνησίκακη φάρα που δεν είχε δημιουργήσει ποτέ τίποτα εκτός από τον τόκο, χαίρεται τώρα να βλέπει την καταστροφή αυτών που ζήλευε και μισούσε τόσους αιώνες.   

Στα μοναστήρια όπου έχει συγκεντρωθεί το αφρόσκατο των συνωμοτών η σφαγή έχει άλλο αντικείμενο. Στα κενά ξεκούρασης από τις παρτούζες και τα σκατόβρεχτα αλλαξοκωλίκια, ένα προς ένα τα αρχαία χειρόγραφα κοσκινίζονται και όσα δεν συμφωνούν με το δόγμα της συμμορίας του Σαούλ παίρνουν το δρόμο για το τζάκι.  Το 97 %  (!) της αρχαίας ελληνικής γραμματείας καταλήγει να ζεστάνει τις κρύες νύχτες του χριστιανικού σοδομικού παραλογισμού. 

Το γελοίο και παράλογο χριστιανορθόδοξο παραμύθι της «ειρηνικής μετάβασης» στην θρησκεία του Ιεχωβά είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο εκ των υστέρων.  Μόνο «ειρηνική» δεν ήταν η μετάβαση από το φως στο σκοτάδι.  Έλληνες και ελληνόφρονες Εθνικοί συγγραφείς της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου που τολμούν να περιγράψουν το όργιο της γενοκτονίας και των σφαγών αποκεφαλίζονται από τις αρχές ή λυντσάρονται από τον όχλο και όλα τα βιβλία τους ρίχνονται στην φωτιά.  Μόνο τα ονόματα μερικών γνωρίζουμε και η πηγή μας είναι οι καταδικαστικές αποφάσεις (όταν υπάρχουν κι αυτές) αλλά και οι ίδιοι οι χριστιανοί απολογητές που προσπαθούν αργότερα να τους αντικρούσουν με βρισιές, συκοφαντίες και κατάρες.  Χιλιάδες φιλόσοφοι, στοχαστές και άνθρωποι των γραμμάτων σύρονται στα ρωμαιοβυζαντινά κάτεργα και εξοντώνονται με συνοπτικές διαδικασίες ενώ και η απλή κατοχή των βιβλίων τους τιμωρείται με θάνατο.  

Ο Κέλσος -ή καλύτερα οι Κέλσοι γιατί είναι τουλάχιστον τρεις (3) με αυτό το όνομα που γράφουν εναντίον των χριστιανικών σκουληκιών- …εξατμίζονται στην κυριολεξία. Μόνο το έργο του ενός εξ αυτών ανευρίσκεται αποδυναμωμένο και αποσπασματικό σε αυτά που γράφει ο Ωριγένης (ο γνωστός ευνούχος που είχε κόψει τα αρχίδια του για να μην καυλώνει από πίσω).  Οι 15 τόμοι του Κατά Χριστιανών του Πορφύριου καταλήγουν στην παμφάγο βυζαντινή πυρά. Ο Πρίσκος, ο Ολυμπιόδωρος ο Θηβαίος, ο Ευνάπιος, ο Μάξιμος ο Εφέσιος, ο Ισοκάσιος, ο Ζώσιμος, ο Αιδέσιος, η σειρά των καταδιωκόμενων εθνικών διανοητών είναι ατελείωτη. Τα ελάχιστα αποσπάσματα των έργων τους που φτάνουν ως εμάς είναι πετσοκομμένα, και αλλοιωμένα.  Πολλά μάλιστα από τα σωζόμενα συγγράμματά  τους βρίσκονται κλειδωμένα στις αποθήκες του γαμημένου Βατικανού και είναι μη προσβάσιμα ακόμα και σήμερα. Αν μη τι άλλο, εκεί σώζονται και υπάρχουν ενώ στα μοναστήρια της ορθόδοξης φακλανογαμίστρας δεν υπάρχει τίποτα πέρα από ΧΑΤΖΗΠΟΥΣΤΙΑ, ΜΙΣΟΣ και ΣΤΑΧΤΗ.

Ένα μεγάλο πέπλο σιωπής καλύπτει την Ελλάδα, την Μικρά Ασία, την Αίγυπτο και τις παλιές ελληνιστικές επικράτειες.  Ένα πέπλο που όποιος το ανασηκώσει ανακαλύπτει ποταμούς αίματος να κυλούν εκεί όπου η αγάπη συναντά την συγχώρεση.  Εκεί όπου η «πνευματικότητα» συγκλίνει με τις «ανώτερες» ηθικές αρχές. Ακέφαλα κορμιά γυναικών και παιδιών, ξεκοιλιασμένα με τα άντερα βγαλμένα έξω, αλειμμένα με σκατά και η ανιστόρητη και ισόβια στερημένη από πούτσο Ξινίλα-Τραβελέρ να φαντασιώνεται όλο αυτό το εμετικό όργιο βασανισμών και εκτελέσεων ως «ουράνια γαλήνη του πνεύματος, της ψυχής και της δημιουργίας, ως υπέροχη ένωση των λαμπρότερων στοιχείων των δύο πολιτισμών…». Η μόνη γαλήνη που επιφυλάσσει η αιματοβαμμένη και μακάβρια θρησκεία του Σαούλ/Ιησού στους Έλληνες είναι η μεταθανάτια γαλήνη, η γαλήνη του ομαδικού τάφου όπου στοιβάζονται τα ακρωτηριασμένα πτώματα. 

Εννοείται ότι δεν υπήρξε καμιά σιωπή. Για αιώνες τα ουρλιαχτά και οι κραυγές αγωνίας των Ελλήνων που βασανίζονται, ακρωτηριάζονται, κρεουργούνται και παλουκώνονται είναι εκκωφαντικά. Όμως οι χριστιανοί ακούν μόνο φωνές αγγέλων, ψαλμούς και ευχαριστίες των …θυμάτων προς τον μεγαλόψυχο θεό που τους δέχεται …μετά θάνατον στον απερίγραπτο παράδεισό του.  Τα σημερινά ορθόδοξα ζώα αρνούνται να αναγνώσουν και να αναλύσουν έστω και αυτή την μολυσμένη ιστορία που διδάσκεται στα πορνοσχολεία ώστε να κατανοήσουν ότι πάρα πολλά από αυτά που θεωρούνται ως «ιστορικά δεδομένα» όχι απλά δεν στέκουν αλλά έχουν και διπλή λειτουργία (την δημιουργία διχασμών) αφού είναι κατασκευασμένα από τους φονιάδες του έθνους.

Γράφει τον 73^ο αιώνα ο μέγας χριστιανός πατήρ (και πρώην εκλεκτός μοντανιστής) Κόιντος Σεπτίμιος Τερτυλλιανός : «Υπάρχουν όμως και άλλα θεάματα… Εκείνη η έσχατη και αιώνια μέρα της κρίσης που δεν την περιμένουν και την κοροϊδεύουν οι εθνικοί, η μέρα που θα καούν σε μια μεγάλη φωτιά ο γερασμένος κόσμος και όλες οι γενιές του…Τι μεγαλειώδες θέαμα θα δω τότε! Πόσο θα θαυμάσω! Πόσο θα γελάσω! Πόσο θα χαρώ! Πόσο θα αναγαλλιάσω βλέποντας τόσους βασιλιάδες…να βογγούν μέσα στα βαθιά σκοτάδια παρέα με τον Δία…κι εκείνους του φιλοσόφους… που δίδασκαν ότι η ψυχή δεν υπάρχει, να καίγονται και να κορώνουν μαζί με τους μαθητές τους…θα δούμε τους ηθοποιούς πιο ευλύγιστους καθώς θα λιώνουν μέσα στις φλόγες…τους αθλητές όχι να ρίχνουν το ακόντιο αλλά να ρίχνονται στην φωτιά… Μολαταύτα, ίσως να προτιμούσα να δω αντί γι αυτούς*, εκείνους** που κακομεταχειρίστηκαν τον Κύριο, θέαμα που δεν θα χόρταινα να βλέπω… Ποιος πραίτορας, ποιος ύπατος, ποιος ταμίας, ποιος ιερέας θα σου προσέφερε με γενναιοδωρία τέτοια θεάματα, τέτοια αγαλλίαση;» (De Spectaculis, Περί Θεαμάτων, κεφ. 29).

* Τους Έλληνες.

** Εννοεί τους ταλμουδιστές, από τους οποίους φυσικά δεν πειράχτηκε ούτε τρίχα.

Ο θείος μου ο μαρκήσιος ήταν ένας ευγενής ημίθεος μπροστά σε αυτό το ψυχανώμαλο χριστιανικό όρκ.

Ο βίαιος θάνατος της κλασικής αρχαιότητας επισφραγίζεται με το διάταγμα Cunctos Populos του Θεοδόσιου Α΄ το έτος 7380, με το οποίο η νέα θρησκεία που είχε καθοριστεί από την Σύνοδο της Νίκαιας καθίσταται  επίσημη θρησκεία του κράτους.  Ακολουθούν μια σειρά διατάγματα που θέτουν εκτός νόμου όλες τις υπόλοιπες θρησκείες και που έχουν ως αποτέλεσμα οργανωμένους από το ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΕΒΡΑΪΚΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ και το ΚΡΑΤΟΣ του διωγμούς και σφαγές κατά των Ελλήνων Εθνικών,  δημεύσεις περιουσιών και δηώσεις ναών και αναθημάτων. Ακόμα και ανώνυμη και αναπόδεικτη καταγγελία ότι κάποιος κάνει θυσίες σε κάποιον από τους 12 θεούς …στο σπίτι του, έχει ως αποτέλεσμα την κατάσχεση της περιουσίας και την καταδίκη σε θάνατο.  Το μακελειό κατά των Ελλήνων ξεπερνά ακόμα και τις πιο ακραίες περιπτώσεις της περσικής εισβολής του Ξέρξη. Μόνο στην Θεσσαλονίκη σε ένα απόγευμα οι γερμανοί αρχέγονοι ναζί μισθοφόροι του Θεοδόσιου κατακρεουργούν  7.000 (κατ’ άλλους 15.000) στον ιππόδρομο μετά από στημένα επεισόδια.  Το να είσαι Έλληνας στην Ελλάδα ισοδυναμεί πλέον με θανατική καταδίκη. Σε μερικές περιπτώσεις οι διώξεις έχουν ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εγκατάλειψη αστικών κέντρων από τους πληθυσμούς που φοβούνται πλέον να ζήσουν στα σπίτια τους παρόλο που έχουν εξαναγκαστεί να ασπαστούν την βρωμοθρησκεία του Ναζώρ. Οι υποσχέσεις των χριστιανών αξιωματούχων είναι ίδιες με εκείνες του θεού τους: Η ζωή παραμένει αμφίβολη ενώ ο θάνατος είναι εγγυημένος.

Η αρχαία ελληνική θρησκεία διατηρείται στα ορεινά της Πελοποννήσου και άλλων δύσβατων περιοχών της ηπειρωτικής χώρας ως τον 11^ο-12^ο βαρβαρικό αιώνα όπως μαρτυρούν χριστιανικές ιστορικές πηγές (έχουμε αποστολές ιεραποστόλων για εκχριστιανισμό)  αλλά και πολύ αργότερα όπως διαπιστώνεται από λαογραφικά και γλωσσολογικά στοιχεία και έθιμα.  Εκτεταμένες δημογραφικές μελέτες του Πλήθωνα του Γεμιστού στην ορεινή Πελοπόννησο τον 85^ο αιώνα ανακαλύπτουν σαφές παγανιστικό υπόβαθρο στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των κατοίκων.  Γι αυτό και ακολουθεί η εμπεριστατωμένη πρότασή του προς τον τελευταίο αυτοκράτορα να δώσει αυτονομία, εθνική θρησκεία και εθνικό στρατό στους κατοίκους της Πελοποννήσου ως μόνη ελπίδα ανάταξης της εθνικής συνείδησης και δημιουργίας εθνικής υπόστασης στο Ελλαδικό τμήμα της αυτοκρατορίας.  (Για την ιστορία: Το παπαδαριό όχι μόνο απαγόρευσε την λήψη οποιασδήποτε απόφασης στον ανάρχιδο και ανίκανο Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, αλλά έκαψε και όλα τα χειρόγραφα του Πλήθωνα πριν παραδώσει τα κλειδιά της Σκατούπολης στα μωαμεθανικά ζώα).

Στον ελληνικό χώρο την εποχή του Θεοδόσιου «Εθνικοί» είναι κυρίως οι γνήσιοι Έλληνες.  «Χριστιανοί» είναι το μπασταρδο-συνονθύλευμα των ασιατών δούλων και των φερμένων λαθρομεταναστών. Οι νόμοι και τα διατάγματα στρέφονται ευθέως εναντίον των Ελλήνων και των ελληνοφρόνων. Να σημειωθεί ότι οι Ιουδαίοι εξαιρούνται του θεοδοσιανού διατάγματος γιατί η θρησκεία τους είναι …νόμιμη ενώ απαγορεύεται ρητά στον όχλο να καταστρέψει συναγωγές. Επί 15 ολόκληρα χρόνια δηλαδή ως τον θάνατό του ο μέγας αυτός πούστης ο Θεοδόσιος (μετέπειτα άγιος της ορθόδοξης σκατοθρησκείας) νομοθετεί για να εξαλείψει από το πρόσωπο της γης την ελληνική φυλή.  Φόροι, εμφύλιοι πόλεμοι, αρρώστιες, υπογεννητικότητα, επιδρομές βαρβάρων, όλα είναι στημένα για να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο αποτέλεσμα.  

Αρκάδιος, Θεοδόσιος Β΄, Πουλχερία, Ζήνων, μια άθλια σειρά πολυπολιτισμικών δολοφόνων του Ελληνισμού ανεβαίνει στον θρόνο της Πουστρούπολης.  Η Αλεξάνδρεια της εποχής της Υπατίας μεταβάλλεται σε στρατόπεδο εξόντωσης των Ελλήνων.  Κερασάκι στην χυσότουρτα της βυζαντινής ΠΟΥΣΤΡΙΛΑΣ είναι ο Ιουστινιανός, αυτός ο γαμημένος αγνώστου εθνικότητας (;) μπασταρδορουφόλας που τα σχολεία παρουσιάζουν ως μεγάλο και φωτισμένο αυτοκράτορα. Δεν είναι άλλος από  το κάθαρμα που το 7529  βάζει λουκέτο στις φιλοσοφικές σχολές.  Οι σατανικοί νόμοι του έρχονται να σταθεροποιήσουν το θεσμικό πλαίσιο των διωγμών και να οριστικοποιήσουν τον υποβιβασμό των Ελλήνων στην θέση του γ΄ κατηγορίας υπηκόου.  Παράλληλα, η φιλοσοφία δέχεται το θανάσιμο αγκάλιασμα της πανηλίθιας ιουδαιορωμαϊκής θεολογίας, τοποθετείται ως υπηρέτριά της και παραμένει ως σήμερα δέσμια των αγκυλώσεων και των συμφερόντων αυτής της πουτανοβρωμιάρας.

Οι ρουφιάνοι της εβραϊκής ιερομαφίας Ιωάννης ο Σκατόστομος, ο παπαρολόγος Γρηγόριος Ναζιανζηνός και ο Βασίλειος (ο μέγας όφις) χύνουν άφθονο φαρμάκι εναντίον των …Ελλήνων.  Πουθενά δεν βλέπουν άλλο εχθρό αυτά τα εβραϊκά ζόμπι εκτός από τους από τους απόγονους των φιλοσόφων και των ποιητών. Οι τρεις αυτοί σκατάρχες (μπροστά στους οποίους ο Γκαίμπελς ήταν μαθητούδι) εξαντλούν την ρητορεία τους για να δικαιολογήσουν την χωρίς έλεος συνεχιζόμενη εξολόθρευση των ελληνικών πληθυσμών.  Η μόλυνση της ιστορίας στα άθλια βυζαντινά χρόνια είναι καθολική.  Σχεδόν όλη η ιστοριογραφία της περιόδου είναι βρωμερές και ανήθικες ψευτιές της κλίκας που έχει ρημάξει την Ελλάδα στο όνομα της …συμπόνιας και της συγχώρεσης.  Οι καλλιεργημένοι Έλληνες καταδιώκονται με τέτοιο μένος και τέτοια μεθοδικότητα με την οποία δεν έχει ποτέ καταδιωχθεί άλλη μειονότητα για τις ιδέες της στο παγκόσμιο σκηνικό.

Όσο για τα αρχαία χειρόγραφα, τα αντέγραψαν ισχυρίζονται οι ορθόδοξες κόμπρες και έτσι τα …έσωσαν !  Από ποιους τα έσωσαν; Από τους εαυτούς τους; Και πότε τα αντέγραψαν;  Όλα σχεδόν τα χειρόγραφα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που υπάρχουν είναι από αντιγραφές των παπικών μοναστηριών, των Αράβων και κάποιων αριστοκρατών.  Η ορθόδοξη πουστιά ΔΕΝ ΑΝΤΕΓΡΑΨΕ ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ εκτός από τα εβραϊκά σκατο-ευαγγέλια και τους γαμημένους βυζαντινούς ψαλμούς της πούτσας, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Μοχθηροί, διεστραμμένοι και προπάντων αρχιτεμπέληδες ήταν πάντοτε οι γαμιοκαλόγεροι της ανατολικής βρωμυλίας. 

Γιατί λύσσαξαν τόσους αιώνες να σβήσουν τα αρχαία ονόματα αντικαθιστώντας τα με χριστιανοεβραϊκά έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία επαφή με την αρχαιότητα και να πετύχει η μετάλλαξη; Γιατί ακόμα και σήμερα σκυλιάζουν οι απλοί σκατότραγοι (αυτά τα μαυροντυμένα κνώδαλα των ενοριών) όταν ακούν ότι η οικογένεια θέλει να δώσει αρχαίο ελληνικό όνομα στο μωρό και προσπαθούν να μεταπείσουν τους γονείς ή τουλάχιστον να κοτσάρουν κι ένα εβραϊκό μαζί (1+1 δώρο), π.χ. Αλέξανδρος-Ιωσήφ. (Ο ισόθεος με τον κερατωμένο).   Όσοι ψάχνουν σήμερα για επανάσταση, καλό θα είναι να την ξεκινάνε από το γαμώσπιτό τους και την γαμωενορία τους και να δίνουν ΜΟΝΟ αρχαία Ελληνικά ονόματα στην νέα γενιά.  Με Ιωάννηδες, Κωνσταντίνους, Παναγιώτηδες, Παύλους και Μαρίες ως ιστορική συνέχεια, τα σκατά του Εβραίου θα τρώμε εσαεί.

  

Είναι ευρέως γνωστό ότι η αρχαιολογική σκαπάνη δέχεται πιέσεις από την εκκλησιαστική μασονία να μην αποκαλύπτει τίποτα που ενδεχομένως βλάπτει τις μπίζνες του ρασοφόρου συρφετού.  Ακόμα κι έτσι, το πόρισμα της νεκροψίας είναι καταπέλτης: Η καταστροφή που υπέστησαν οι ελληνικές αρχαιότητες και τα αρχαία συγγράμματα στην βυζαντινή περίοδο δεν συγκρίνονται με καμιά άλλη περίοδο της ιστορίας.  Οι ρασοφόροι ξεπερνούν κατά πολύ τις ορδές του Αττίλα και τα μωαμεθανικά στίφη σε βαρβαρότητα.

Μαζί με τις αρσενικές ιέρειες των μοναστηριών και αρκετοί συγκρητιστές δια μέσου των αιώνων ψεύδονται για την «όσμωση» ελληνισμού και χριστιανισμού. Αυτά τα πουλημένα μουνιά που πατάνε ταυτόχρονα σε δύο βάρκες (του Δία και του Ιεχωβά) είναι οι πιο επικίνδυνοι από όλους.  Είναι αυτοί που δίνουν συγχωροχάρτι στο εβραιόσογο και στις επιδιώξεις του.  Είναι οι αβανταδόροι που προσπαθούν να πλασάρουν τα μολυσμένα ψευτο-ιδανικά του παπαδαριού. Καμία όσμωση δεν έλαβε χώρα. Δεν υπήρξε καν συγκρητισμός.  Ο χριστιανισμός συκοφάντησε, κατέστρεψε και ποδοπάτησε βάναυσα οτιδήποτε ελληνικό.  Κατάκλεψε και αντέγραψε ό,τι του χρειαζόταν για να αποκτήσει κύρος, ενώ κατακρεούργησε τους Έλληνες και τους λοιδωρεί εδώ και αιώνες φορτώνοντάς τους όλες τις συμφορές της φύσεως.  Αν είναι δυνατόν οι λούγκρες, οι κίναιδοι, οι ψωλόφιλοι, οι σκατοσπρώχτες, οι πουτσοβεντούζες και τα χυσοκούδουνα των μοναστηριών της χριστιανοπαρτούζας να έχουν μούτρα να μιλάνε για ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα ! 

Μετά την οργανωμένη σφαγή του μεγαλύτερου μέρους του αυτόχθονος ελληνικού πληθυσμού, ο ψευτο-πολιτισμός θα χρειαζόταν πάνω από 2.000 χρόνια εκνευριστικά δογματικής μονοθεϊστικής και τοκογλυφικής αμπελοφιλοσοφίας για να αναμασούν σήμερα οι ιουδαϊκού θρησκεύματος επίγονοι (κοινώς κατσαριδο-φιλόσοφοι) τις κακο-αντιγραμμένες πρωτιές του ελληνικού θαύματος.

Όλα φυσικά θα ήταν διαφορετικά εάν ο Αλέξανδρος είχε περάσει από λεπίδι το (οικονομικό) ιερατείο που έκανε κουμάντο στην Περσική Αυτοκρατορία …Εάν κατάφερνε να ζήσει είκοσι χρόνια ακόμα …Εάν είχε αφήσει συγκεκριμένες εντολές… Εάν… Εάν… Εάν…

Με τα «εάν» δεν βγαίνει τίποτα. Χάνουμε την ώρα μας με άσκοπες ονειροπολήσεις την στιγμή που θα πρέπει να δουλεύουμε υπερωρίες για τον εθνικό σκοπό ο οποίος συμπίπτει απόλυτα αυτή την στιγμή με τον ατομικό που είναι η ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Όποιος νομίζει ότι θα σωθεί μόνος του κάνει τεράστιο λάθος.  Ακόμα κι αν το πετύχει, ποιο είναι το κέρδος του όταν θα είναι αναγκασμένος να περάσει την υπόλοιπη ζωή του ως υπόδουλος ανάμεσα σε σαύρες και ερπετά;  Ως επιζών και μειοψηφών ιθαγενής θα βρίσκεται πάντα κάτω από την κόψη του σπαθιού του κατακτητή και θα εξαρτάται από τις ορέξεις του.  2160 χρόνια αμείλικτων σφαγών στον ελληνικό χώρο διαθέτουν αρκετή βιβλιογραφία για να πείσουν ακόμα και τον πλέον πανηλίθιο.

  (ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ Β΄ ΜΕΡΟΣ)