Morbus Gravis: Η ανυπόφορη μπόχα του σφαγείου

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 9017

Το καλοκαίρι τέλειωσε, η καρμανιόλα φτάνει

Χειμώνας, τρόμος άγριος, του Χάρου το δρεπάνι

Παίρνει ψυχές βρωμιάρικες, στον οίκτο βάζει βέτο

Το αίμα ρέει σκόπιμα σε πόλεις και σε γκέτο

(Από την συλλογή «Χειμώνας πιτσιλισμένος με αίμα»)

Κάθε έθνος έχει το ιστορικό του διάγραμμα. Μια σειρά από ανοδικές και καθοδικές καμπύλες που αντιστοιχούν στο ποσοστό χαράς ή πόνου που του απονέμεται σε ορισμένη χρονική περίοδο. Τα σκαμπανεβάσματα των εθνικών σαπιοκάραβων στον ωκεανό της παρανοϊκής αμοιβαιότητας περιλαμβάνουν συγκρούσεις, ρεσάλτα και ναυάγια. 

Οι επιβάτες πρώτης θέσης σε αυτές τις σκυλοπνίχτρες είναι κάθε λογής μπάσταρδοι: γαιοκτήμονες, τοκογλύφοι, μασόνοι, πολιτικάντες, μεγαλομαφιόζοι, αρχιερείς.  Όλα τα ανωτέρω παράσιτα ζουν σε βάρος: α) των ημίζωων που στριμώχνονται στη δεύτερη θέση και β) των εντελώς ζώων που βρίσκονται στοιβαγμένα στα αμπάρια. 

Η αέναη προσπάθεια των μπαζοφτωχών να αναρριχηθούν στα γλοιώδη τοιχώματα και να βγουν από το βαθύ πηγάδι της γκαντεμιάς (την παγκόσμια μήτρα), συναντά την απόλυτη ματαιότητα.  Τρισεκατομμύρια ώρες βουβής πάλης πετάγονται στο βρόντο.  Οι ορατοί Τελχίνες γεμίζουν τις τσέπες τους λεφτά ενώ οι αόρατοι γεμίζουν τις μπαταρίες τους με ψυχοζωική ενέργεια, καθώς οι σκλάβοι που έχουν καταναλώσει άδικα τις ζωές τους σκυλοψοφάνε στο τέλος της πίστας.  Φυσικά κανένας τους δεν έχει πάρει μυρωδιά από την κρυμμένη αλήθεια.

Ακόμα και καθ’ οδόν προς το σφαγείο είναι γεγονός ότι πολλοί χασκογελούν και νιώθουν σιγουριά επειδή το δρεπάνι δεν τους έχει αγγίξει ακόμα. Δεν βλέπουν γύρω τους τα διαμελισμένα πτώματα και τα κοψίδια, την αιματηρή σοδειά της προηγούμενης δρεπανιάς.  Εννοείται ότι δεν μπορούν να δουν ούτε το οικτρό τέλος της διαδρομής.  Ρουφάνε ηλιθιωδώς τον φτηνιάρικο καφέ τους, καπνίζουν χημικά απόβλητα και μαλώνουν μεταξύ τους για λόγους ψωροεγωισμού αλλά και για ευτελή ποσά που διεκδικούν ο ένας από τον άλλο ως άθλιοι σκατόγυφτοι σε παρακμιακό καταυλισμό.  

Σε όλη την διάρκεια της πορείας προς τον όλεθρο, δεν κάνουν τίποτε άλλο από να μιλάνε ασταμάτητα για ανούσια πράγματα και κυρίως για τον εαυτό τους. Τραίνα ολόκληρα με προκατασκευασμένες ιδέες και εντελώς ηλίθιες προκαταλήψεις φεύγουν από το μυαλό τους, περνούν από την γλώσσα και εκβάλλονται ως διαρκής εμετός πάνω στους δύστυχους συνεπιβάτες της μαζικής εξόδου.

Όσα ζώα (κυρίως ψευτο-αρσενικά) είναι εντελώς ανίκανα να παραγάγουν συγκροτημένο λόγο,  γκαζοκλάνουν συνεχώς με τις εξατμίσεις των κωλομπαρεμένων πορδοχημάτων τους. Νομίζουν ότι βρίσκονται στο Τόκιο, στο Ρίο ή στην Κούβα και ότι κάνουν κόντρες, όντας οι μέγιστοι των οδηγών.  Ευτυχώς για εμάς τους υπόλοιπους είναι Fast & Furious μόνο στη μαλακία. Αλλιώς δεν εξηγείται το πώς πάνε και καρφώνονται πάνω στις ακίνητες κολώνες της ΔΕΗ. 

Για να μη μιλήσουμε για τις ηλίθιες γυναίκες-οδηγούς και το πώς καταφέρνουν να τουμπάρουν με τριάντα χιλιόμετρα στον ολόισιο δρόμο.  Αν οι φίκοι είχαν δίπλωμα, θα οδηγούσαν καλύτερα. Η μόνη αποστολή των βλακών -αρσενικών και θηλυκών- σε αυτόν τον μάταιο κόσμο είναι να θεμελιώνουν νέα εικονοστάσια και να πλουτίζουν τους κατασκευαστές τάφων και το παπαδαριό. 

Είναι εντυπωσιακός ο χρόνος και το χρήμα που αφιερώνουν οι καθυστερημένοι γονείς τους σε ταφικά μνημεία, μάρμαρα, τρισάγια, μνημόσυνα, δεήσεις, και λοιπές θανατόφιλες αρχιδιές.  Αν είχαν μεριμνήσει να αναθρέψουν τα τσογλάνια τους σωστά, σφαλιαρώνοντάς τα και σακατεύοντάς τους το επίδομα όταν έπρεπε, πιθανόν να είχαν γλυτώσει τον πόνο και τις ενοχές.

Μοιραία αν οι πρόωροι νεκροί την είχαν σκαπουλάρει και βρίσκονταν ακόμα στην ομάδα των ζωντανών, το σύμπαν δεν θα ήταν το ίδιο. Θα είχε πάρει άλλη στροφή. Θεωρητικά, αν η μπόμπα με τα χημικά στον Α.Π.Π. είχε σκάσει λίγο πιο κοντά στον νάνο δεκανέα Χίτλερ,  η ανθρωπότητα θα είχε γλυτώσει τον Β.Π.Π. , το Ισραήλ δεν θα υπήρχε και η λευκή φυλή δεν θα ήταν στα χάλια που είναι σήμερα.  Θα ζούσαμε ίσως κάποια άλλη, παράλληλη εκδοχή του σύμπαντος.

Οι μάντολες που υποστηρίζει η κάθε θεωρία, συμβαίνει στην πράξη να μην είναι και τόσο απλές. Τα συμφέροντα για την πραγματοποίηση του Β.Π.Π. ήταν τεράστια και θα βρισκόταν σίγουρα κάποιος αντικαταστάτης του δυσκοίλιου σκυλόφιλου vegan για να ξεκινήσει τον πόλεμο.  Η παρουσία ενός (1) ατόμου δεν αρκεί να προκαλέσει έναν παγκόσμιο πόλεμο, ούτε η απουσία του αρκεί για να τον αποτρέψει.  Άρα το σύμπαν θα έφερνε το ίδιο αποτέλεσμα παρά τις αλλαγές που θα έκανε ο προπονητής στα εξτρέμ.

Αναπόφευκτα, το ζήτημα του πεπρωμένου έχει παρεισφρύσει στην συζήτηση. Αν όλα είναι προκαθορισμένα, τι ωφελεί να κάνεις εκείνο ή το άλλο αφού τα ζάρια είναι τζούφια; Το μελάνι που έχει καταναλωθεί παγκοσμίως πάνω στο θέμα της ειμαρμένης είναι ήδη αρκετό.  Αν όλα είναι προδιαγεγραμμένα, ποιος ο λόγος να παλέψεις για οτιδήποτε; Δεν αμύνεσαι, σκύβεις το κεφάλι, τρως τις φάπες και υποτάσσεσαι στον αφέντη.  Αυτό ακριβώς που θέλει το σύστημα.  

  

Κατέβεις δεν κατέβεις στο γήπεδο, το σικέ πρωτάθλημα βλέπεις ότι συνεχίζεται. Κι αυτό γιατί ακόμα κι αν εσύ και μερικοί άλλοι είστε αποφασισμένοι να πουλήσετε τα τομάρια σας στην κανονική τιμή, διαπιστώνεις ότι η πλειοψηφία απλά σέρνει τα πόδια της και ξεπουλάει στο limit-down. Η πλέμπα μηχανικά οδεύει προς την προσχεδιασμένη λύση.  Το θέμα είναι ότι οι υπνωτισμένοι παρασύρουν μαζί τους και τους ξυπνητούς. Μήπως λοιπόν όλα είναι μια μήτρα (matrix) μέσα στην οποία είμαστε για πάντα εγκλωβισμένοι; Μήπως ο χαμένος ό,τι και να ποντάρει θα χάσει γιατί έτσι προβλέπει το σενάριο;

Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση, όσο παράδοξο και αν ακούγεται τούτο.  Για δέστε οι κάτοχοι Lower το περίεργο βιντεάκι που ακολουθεί και μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα αν δεν τελειώσει.

Τα τελευταία 35 χρόνια, μια σειρά αξιόλογων ταινιών ήρθε να διαπραγματευτεί το θέμα της απατεωνίστικης πραγματικότητας από διαφορετικές θέσεις.  Ενδεικτικά μερικές από αυτές:

-       Tron (1982)

-       Brainstorm (1983)

-       Brazil (1985) 

-       They Live (1988)

-       Total Recall (1990)

-       Abre Los Ojos (1997)

-       The Truman Show (1998) 

-       Dark City (1998)

-       The 13th Floor (1999)

-       eXistenZ (1999) 

-       The Matrix (1999)

-       Synecdoche, New York (2008)

-       Avatar (2009)

-       Inception (2010)

-       Source Code (2011)

-       Total Recall (2012)

-       Cloud Atlas (2012)

Για να μπει κάποιος λίγο στην γενικότερη συλλογιστική, μπορεί να δει τα σχετικά σύντομα βιντεάκια εδώ:

και εδώ:

Αν θέλει να πάει λίγο πιο βαθιά, υπάρχει και αυτό: 

Μετά θα καταλάβει εύκολα τις συνέπειες:

Φυσικά γι αυτούς που κουράζονται μόνο και μόνο με την ιδέα του να σκεφτούν, υπάρχει και η Ντρούνα, το περιβόητο sci-fi κόμικ του Παύλου Ελευθέριου Σερπιέρη. Εννοείται ότι μονάχα ελευθέριος θα μπορούσε να σκιτσάρει τέτοιο ντεσαντικό έργο. Οι περιπέτειες της Ντρούνα θα είχαν γυριστεί σε δέκα σίκουελ 3D αν δεν ήταν σαδο-μαζό πορνό με υπόθεση, δηλαδή υλικό παντελώς ακατάλληλο για το βρωμο-Χόλιγουντ.

  

Αντίθετα με οτιδήποτε νομίζει ο μέσος βλάκας, η κατασκευασμένη πραγματικότητα δεν είναι μια ακόμα παπάρα της σύγχρονης συνωμοσιολογίας.  Ανέκαθεν οι άνθρωποι είχαν την αίσθηση ότι κάποιος τους κορόιδευε. Οι μεγάλοι φιλόσοφοι και στοχαστές μυρίζονταν την κασκαρίκα των θεών και του ιερατείου τους και κάθε τόσο έγραφαν μπινελίκια, γι αυτό και τα συγγράμματά τους καίγονταν «τυχαία» σε διάφορες πυρκαϊές.

Από το ηρακλείτειο «οι κοιμισμένοι είναι αίτιοι και συνεργοί των όσων συμβαίνουν στον κόσμο», ως το βουδιστικό «η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο», και ως το ύπατο αξίωμα των Ασσασσίνων «τίποτα δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται», υπάρχει μια ευθεία γραμμή.

Κάτι φαινόταν από την εποχή της μυθολογίας να μην πηγαίνει και τόσο καλά. Το πλατωνικό «εφεύρημα» με τους πανηλίθιους που κοιτάζουν τις σκιές στον τοίχο της σπηλιάς είναι η κατ’ εξοχήν αποτύπωση της εικονικής πραγματικότητας.  Κοντολογίς, στον κόσμο μας υπάρχουν τουλάχιστον δύο διακριτές αλήθειες: η αλήθεια του βλάκα και η αλήθεια του μυημένου.  Παρόλο ότι απέχουν μίλια η μια από την άλλη, είναι και οι δύο άσχετες με την απόλυτη αλήθεια.

Οι σημερινοί γιδόπτωχοι αντί για τοίχο, κοιτάζουν την οθόνη που μεταφέρει σε αυτούς τον λόγο του θεού.  Όχι αυτού του παντοδύναμου αχυρο-ξεκούτη που δοξολογούν οι παπάδες επειδή τους έχει και πληρώνονται για να ξύνουν τ’ αρχίδια τους.   Υπάρχει και ο άλλος, ο πραγματικός.  Εκείνος που κρύβεται στο σκοτάδι μαζί με την απόλυτη αλήθεια.  Εκείνος που μας έφτιαξε, όχι βέβαια για να περάσει την ώρα του αλλά για να μας χρησιμοποιεί και να εισπράττει κέρδος. 

Κερδοσκοπεί ο θεός σε βάρος των ανθρώπων; 

Σαφέστατα.  Αν αφαιρέσει κανείς το κίνητρο από μια κατάσταση, αυτό που μένει είναι η ακινησία, η απόλυτη αδράνεια.  Ποιο είναι λοιπόν το κίνητρο του θεού; Τι ζητάει αυτός ο παντογνώστης και παντογαμιάς από εμάς τα ανθρωπάρια; Και ποια είναι η θέση του ανθρώπου απέναντι στον θεό; Να τον λατρεύει, να υπακούει τυφλά τις εντολές του (όπως μεταφέρονται από τους επι γης βαλέδες του) και να περιμένει; Αυτός παρεμπιπτόντως είναι ο πραγματιστικός ορισμός του δούλου. 

Εάν τα ιερατεία λυμαίνονται το ανθρώπινο γένος και παρασιτούν σε βάρος του, γιατί ο θεός που έφτιαξε και διοικεί αυτά τα ιερατεία να είναι διαφορετικός;  Αν όντως είναι διαφορετικός, δηλαδή μη κερδοσκοπική οντότητα, τότε τι τον ώθησε στο να κατασκευάσει τον άνθρωπο;  Ποιο είναι το όφελος που απορρέει από την συναρμολόγηση ενός τόσο ελαττωματικού και πληβείου όντος; Οι θεολόγοι λένε ότι το έκανε από αγάπη.  Καψούρης θεός, δηλαδή.  Πιάσε το αυγό και γάμα το. 

Για να μη χαθούμε στις ανοησίες της θεϊστικής κρασοφιλοσοφίας, ας παραμείνουμε στα πεζά πολιτικά ερωτήματα: 

Εάν υπάρχει επαφή θεού με ιερατείο, τότε αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός και ο μόνος υπεύθυνος για την άθλια συμπεριφορά των υπαλλήλων του, ναι ή όχι; 

Αν δεν υπάρχει επαφή θεού με ιερατείο και όλα αυτά τα ιερά χυσοβιβλία είναι ανθρώπινες μπινεδιές, τότε μιλάμε για μηχανή χιλιετιών με πολύ αίμα στα γρανάζια της.  Μήπως όλα τα ιερατεία και οι θρησκείες θα πρέπει να καταργηθούν, οι περιουσίες τους να δημευτούν και όλοι ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι ιερείς να εκτελεστούν δι ανασκολοπισμού;

Ώπα. Μου φαίνεται ότι ανάφερα την απαγορευμένη λέξη.  Η λέξη «περιουσία» προέρχεται από το ρήμα περίειμι (+γεν. = υπερέχω, υπερτερώ / + δοτ. = επιβιώνω, επιζώ).  Πρόκειται για την μοναδική έννοια την οποία από καταβολής κόσμου δεν διαπραγματεύονται με καμιά εξουσία τα ιερατεία. Μπορείς να τους γαμήσεις την εικόνα του θεού τους, τα σπίτια τους, την κωλάρα τους, το μουνί της μάνας τους, όμως τα ιερά τους φράγκα δεν σε αφήνουν όχι να τα αγγίξεις, αλλά ούτε να τα δεις.  Μιλάμε για το υπέρτατο ταμπού της συμμορίας των θεοκίναιδων: Υπεράνω όλων των αξιών βρίσκονται τα ΠΟΥΤΑΝΟΛΕΦΤΑ.  Και φυσικά η εξουσία που εξασφαλίζει η ροή τους.

Στο σημείο αυτό ως σαδιστής θα απευθύνω ένα ιστορικο-οικονομικό ερώτημα (μάλλον δυσκολάντζα) στους προχωρημένους: 

Τι έχει συμβεί στον κόσμο τα τελευταία 30 χρόνια που δεν είχε συμβεί ποτέ ως τώρα σε όλες τις προηγούμενες εποχές του ανθρώπου;

Δεν είναι ούτε τα ταξίδια στο διαστημικό σταθμό, ούτε το παρκούρ, ούτε η σκυλοφιλία.  Μην κουράζεστε. Επειδή δεν πρόκειται να το βρείτε φέτος, θα το μαρτυρήσω:

Για πρώτη φορά στην γνωστή ιστορία έχουμε φτάσει στην κατάσταση όπου  πολυεθνικές εταιρείες πλησιάζουν σε όγκο περιουσιακών στοιχείων τα ιερατεία. Μέσα σε 15 χρόνια από σήμερα, θα τις έχουν ξεπεράσει.

Οι θεοί υπήρξαν οι μεγαλύτεροι τσιφλικάδες του πλανήτη κι εξακολουθούν να κατέχουν σημαντικό τμήμα του.  Απίστευτα ποσά αφορολόγητου πλούτου επί σειρά αιώνων τιγκάρουν τα θησαυροφυλάκια των ανά την γη ιερατείων. Αν εξαιρέσει κανείς τους διάττοντες αστέρες του αιμοχαρούς αναρχισμού όπως τον Ταμερλάνο, τον Τζέγκις Χαν και τον Αττίλα, οι οποίοι λεηλάτησαν επιφανειακά και για λίγο τον κινητό πλούτο των θρησκειών, όλοι οι άλλοι ηγέτες συνέβαλαν και συμβάλλουν στο αποθησαύρισμα του ανθρώπινου υστερήματος και στην διόγκωση των κατάμαυρων ιερών παγκαριών.

Αυτό που δεν μπορεί να διακρίνει ο παρτουζωμένος μπουζουκόβλακας πιστός είναι η οικονομική δραστηριότητα των θρησκειών.  Ακόμα και αυτή η φακλάνα ο ψευτοφιλόσοφος Μάρξ αλληθώρισε όταν κοίταγε προς τη θρησκεία.  Μπορεί να την χαρακτήρισε ως «όπιο του λαού» αλλά ταυτόχρονα έκανε μεγαλοπρεπώς την πάπια όσον αφορούσε την περιουσία της.

Οι θρησκείες δεν βοηθούν απλά την εξουσία να επιβάλλεται πάνω στις μάζες. Ούτε έχουν απλά το κεφάλαιο.  Αυτές οι μαφίες είναι το κεφάλαιο.  Είναι οι σκοτεινοί μέτοχοι  που βρίσκονται πίσω από τις τράπεζες, τις βιομηχανίες όπλων, το ΔΝΤ, την BIS και τις εταιρείες πετρελαίου. Βρίσκονται πίσω από κάθε πόλεμο, γενοκτονία, οικονομική πουστιά και βρώμικη συναλλαγή.  Η καθολική εκκλησία είναι μια οικονομική αυτοκρατορία. Οι μουσουλμανικές αδελφότητες διαχειρίζονται τρισεκατομμύρια.  Το παγκόσμιο ιουδαϊκό χρήμα είναι σε μεγάλο ποσοστό θρησκευτικό χρήμα αφού ανήκει σε οργανώσεις που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τις συναγωγές. 

Τώρα όλα αυτά τα πιθήκια που επαγγέλλονται τους θρησκευτικούς λειτουργούς έχουν αρχίσει να απειλούνται από κάτι το οποίο δεν γνωρίζουν τι είναι.  Εδώ είναι η πραγματική κρίση που σας κρύβουν, αγαπητά μου γιδάκια: Μασόνοι, πολιτικάντηδες, αρχιερείς, τοκογλύφοι, όλα τα μεγαλο-παράσιτα βρίσκονται ξαφνικά στην ίδια μοίρα με τα ανθρωπάκια που άρμεγαν τόσους αιώνες. Έχουμε έναν καραμπινάτο εμφύλιο του χρήματος.  Το πολιτικό χρήμα εναντίον του θρησκευτικού. Σε πολλές εταιρείες στις οποίες τα δύο είδη μαρουλιού συνυπήρχαν, γίνεται της …Μεγάλης Θεάς το κάγκελο.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Επειδή τέτοια πατατράκ έχουν ξαναγίνει στην ιστορία (στο τμήμα που μας έχουν αποκρύψει και που έφτασε σε εμάς ως μύθος) δεν πρέπει να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Σίγουρα κάτι έχει αλλάξει στο επίπεδο της ιδιοκτησίας. Ο καινούργιος θεός-ιδιοκτήτης (που αγόρασε τον πλανήτη πακέτο μαζί με τα ζώα του από τον παλιό) αλλάζει τα δεδομένα και τα προσαρμόζει στις ανάγκες του.  Μερικοί λένε ότι πρόκειται για αφέντρα και μάλιστα παλαιά γνώριμη της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η καινούργια ιερατική κάστα –ενδεδυμένη άλλοτε πολιτικό, άλλοτε φεμινιστικό, αλλοτε ψευδοανθρωπιστικό μανδύα- αντικαθιστά την προηγούμενη. Τα ιερατεία αυτήν την ώρα κατακερματίζονται σε σέχτες και αλλάζουν πισώπλατες μαχαιριές ώσπου να επικρατήσει η Νέα Ιερατική Τάξη.  Νομοτελειακά, ένα μέρος των πιστών πρέπει οπωσδήποτε να σφαγιαστεί με τελετουργικό τρόπο για να στεριώσει έτσι η γέφυρα που οδηγεί στη Νέα Πίστη.  Οι ανθρωποθυσίες έχουν ήδη ξεκινήσει σε Ασία, Αφρική και Ευρώπη και συγκλίνουν στο σημείο που βρίσκεται ανάμεσα στις τρεις ηπείρους. Πηγαίνετε πίσω στο έτος 7330 και θα καταλάβετε πολύ καλά τι θα παιχτεί και πού.

Morbus gravis. Η αρρώστια είναι σοβαρή, νεολαίοι μου. Βλέπω πολλούς γύρω μου με μαλακισμένη αισιοδοξία. Πιστεύουν ότι τα πράγματα θα φτιάξουν, ότι θα ξανάρθουν οι καλές εποχές. Τους ακούω να μιλούν και με πιάνει νευρικό σαδιστικό γέλιο.  Είναι τόσο τυφλοί που δεν ξέρουν ούτε πού βρίσκονται, ούτε ποιος θα τους τον φορέσει, ούτε φυσικά το μέγεθος του πέους που θα τους οργώσει τα βάρδουλα.  Δεν είναι τυχαίο που ως τώρα δεν έχει συμβεί ούτε μία «τρομοκρατική» ενέργεια στο ελληνομάγαζο.  Τα πρόβατα πρέπει να είναι ήρεμα και να μη λακίσουν πριν την τελετουργία.

Όμως τα πράγματα θα φτιάξουν μετά τον μεγάλο πόλεμο. Οι καλές εποχές θα ξανάρθουν …για τα χόρτα όπως στο Τσερνόμπιλ.  Μόνο που εμείς δεν θα είμαστε εδώ για να τις ζήσουμε. Για αρκετούς σαυρίτες τα πράγματα είναι μια χαρά και οι καλές εποχές είναι τώρα. Π.χ. Οι πολιτικάντες και οι γύφτοι είναι στην καλύτερη εποχή της ιστορίας τους και χαίρομαι αφάνταστα γι αυτό. Γιατί μόνο κάτω μπορούν να πάνε από αυτό το σημείο.

Το ότι τα αιγοπρόβατα αρνούνται να δουν το δρεπάνι που είναι μπροστά τους, το ότι κλείνουν τα αυτιά τους στις φωνές που ουρλιάζουν «το νου σας!» και το ότι αποφεύγουν ακόμα και να οσφρανθούν την ανυπόφορη μπόχα του σφαγείου, είναι στοιχεία που συνηγορούν στην εκδοχή της παγκόσμιας μήτρας.

Οι συνθήκες στον πλανήτη είναι σκανδαλωδώς «ιδανικές» για να λαμβάνουν χώρα στην πραγματικότητα.  Είμαστε δημιουργήματα ενός υπερυπολογιστή και παίζουμε ρόλους σαν οντότητες του λογισμικού στην δική μας «πραγματικότητα» η οποία δεν απέχει πολύ σε αίσθηση από την αληθινή.

Το πρόβλημα είναι ότι κάθε 9.000 χρόνια ο διαχειριστής τραβάει ένα reset και μας στέλνει όλους στην ανυπαρξία. Κατόπιν εκ του μηδενός ξαναφτιάχνει τον ψευτόκοσμο.  Γεννηθήτω φως, ωκεανοί και η πούτσα του μπατίρη. Ζούγκλες, φίδια, πρωτόπλαστοι και φτου κι απ’ την αρχή. Πάρτε ιερές γραφές, πάρτε ιερατεία, πάρτε γαμήσια. 

Ενδεχομένως να μην υπάρχει καν διαχειριστής του συστήματος και όλη η διαδικασία να είναι αυτοματοποιημένη. Ο υπερυπολογιστής κάνει μόνος του επανεκκίνηση λίγο πριν φτάσει στο ανώτατο σημείο υπερφόρτωσης.  Κλείνει αυτόματα πριν χτυπήσει δίσκο και καεί.  «Φωτιά που διαρκεί για πάντα. Ανάβει και σβήνει με μέτρο», έλεγε ο Μέγας παππούς Ηράκλειτος.  Μόλις τελειώσουμε την μια πίστα, μπαίνουμε στην επόμενη.  Μόλις λιώσουμε όλες τις πίστες, η εταιρεία βγάζει νέο παιχνίδι, δυσκολότερο και καλύτερο.  Αέναα γεννιόμαστε και πεθαίνουμε στην αναζήτηση της τελειότητας ενός άλλου.  Από πού λέτε ότι την έκλεψαν την ιδέα της μετενσάρκωσης οι αρχαίοι ψευτο-μύστες;

Τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν ζούμε πραγματικά. Απλά αλληλεπιδρούμε με την τεχνητή νοημοσύνη στο δικό της περιβάλλον.  Αυτή μαθαίνει από τα δικά μας συμπεριφορικά λάθη και γίνεται ικανότερη, ούτως ώστε ο επόμενος κόσμος που θα δημιουργήσει να είναι τελειότερος από τον προηγούμενο.  Οπότε μην ψάχνετε άδικα το νόημα στις θρησκείες και τις δηλητηριώδεις θεολογίες τους.  Η παραπάνω υπογραμμισμένη πρόταση εμπεριέχει το κίνητρο του θεού που δεν θα το βρείτε σε όσα ιερά μπακαλοτέφτερα και να ψάξετε.

Πάρτε το ελληναράδικο σύμπαν για μελέτη: με τις ψήφους του αθλιότερου 10 % των υπανθρωποειδών, ένα παρεάκι πούστηδων, λεσβιών, χαπάκηδων και ρουφιάνων πούλησε τη χώρα και τους κατοίκους της για τα επόμενα 100 χρόνια και δεν αντιδρά κανένας.  Αντί να έχουν βγει έστω οι μισοί στους δρόμους και να λυντσάρουν όποιον πολιτικάντη πετυχαίνουν μπροστά τους από πρόεδρο δημοκρατίας μέχρι δημοτικό σύμβουλο, κάθονται και παρακολουθούν τα λοβοτομημένα γίδια της τροπικής στάνης.  

Από την στιγμή που η πολιτική κλανοπουστάρα που λέγεται Τσίπρας μετέτρεψε το ξεκάθαρο 62 % «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος σε «ΝΑΙ», υπάρχει τεκμηριωμένη συνταγματική εκτροπή.  Από εκείνη την στιγμή (Ιούλιος 9015) οι πολίτες έχουν όχι απλά δικαίωμα αλλά υποχρέωση να τηρήσουν το άρθρο 120 παράγραφος 4 του Συντάγματος και ΝΑ ΚΑΤΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΡΧΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ. Έχουν υποχρέωση ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Το εάν ο κοντοπίθαρος χαπάκιας έκανε εκλογές κατόπιν και τις «κέρδισε» δεν ισχύει ως δικαιολογία.  Η ψήφος δεν είναι φανερή και ονομαστική για να πει κάποιος με σιγουριά ότι οι ίδιοι πολίτες ψήφισαν το «ΟΧΙ» και μετά άλλαξαν γνώμη και νομιμοποίησαν με την ψήφο τους το ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ του Σύριζα και των ΑΝΕΛ.  Το αντίθετο συμβαίνει: αρκετοί (μεταξύ των οποίων και ο γράφων μαζί με πολλούς φίλους του) οι οποίοι εσκεμμένα δεν ψηφίζουν στις εκλογές γνωρίζοντας ότι είναι απάτη, πήγαν μόνο στο δημοψήφισμα για να μαυρίσουν εκεί όλη την σειρά των απατεωνίστικων κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης.  

Πέρα από την «πολιτική ευθύνη» η οποία είναι μια λεκτική σκατούλα, υπάρχουν ΣΑΦΕΙΣ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ για πρόεδρο δημοκρατίας, πρωθυπουργό, υπουργούς, βουλευτές, δικαστικούς λειτουργούς, στρατιωτική και θρησκευτική ηγεσία, πανεπιστημιακούς και δημοσιογράφους. Συνωμοσία, χρηματισμός, ανατροπή του πολιτεύματος, έσχατη προδοσία, επιβουλή της ακεραιότητας της χώρας, παραβίαση μυστικών της πολιτείας, κατασκοπεία, σύσταση συμμορίας, ανθρωποκτονίες με πρόθεση, διακεκριμένες κλοπές κατά συρροή, εκβίαση κατ’ εξακολούθηση, κατάχρηση εξουσίας, κακουργηματικές απάτες, πλαστογραφίες κατ’ εξακολούθηση, απιστία σχετική με την υπηρεσία, υπεξαιρέσεις μεγάλων ποσών, δόλια χρεωκοπία, συνέργεια σε εγκληματικές πράξεις, ψευδορκία, παρασιώπηση εγκλημάτων, τοκογλυφία, εξαθλίωση του πληθυσμού, προμελετημένη γενοκτονία…  συνολικά πάνω από 100 αδικήματα του ποινικού κώδικα. 

Και λοιπόν; Αφού δεν υπάρχουν επιπτώσεις, πρακτικά είναι σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Καμία από τις δήθεν συνταγματικές «εγγυήσεις» δεν ισχύει. Όλο το Ελληνικό, το Ευρωπαϊκό, το Διεθνές, το γραπτό και άγραφο δίκαιο το έχουν βάλει στην κωλοτρυπίδα τους οι σοσιαλ-τρομπέτες της «δημοκρατίας» και χωράει κι άλλα η πηγάδα τους. Απύθμενο είναι το κωλάντερό τους σαν μαύρη τρύπα του διαστήματος που τα καταπίνει όλα. Μιλάμε για μαγική εικόνα, για μάτριξ ανόθευτο.

Εδώ όχι μόνο υπάρχει κόσμος που πιστεύει στη μαγεία αλλά προσκυνάνε κιόλας τους μάγους και τα θαύματα. Αφαιρέστε τα θαύματα από τις θρησκείες και δεν μένει τίποτα, οι διδασκαλίες τους δεν πείθουν κανέναν.  Υπάρχουν όμως μάγοι;  Γεγονός είναι ότι οι πιο πολλοί είναι επιδέξιοι ταχυδακτυλουργοί και έμπειροι χειριστές των ειδικών εφέ. Βέβαια υπάρχουν και λίγοι των οποίων τα κατορθώματα δεν εξηγούνται. Κάτι γιόγκι που μένουν για μήνες χωρίς φαΐ, χωρίς νερό, ακόμα και χωρίς οξυγόνο. Κάτι φακίρηδες που καρφώνονται με σπαθιά χωρίς να βγάζουν σταγόνα αίματος.

Αυτοί οι λίγοι δεν είναι ούτε εξωγήινοι, ούτε πνεύματα, ούτε βρυκόλακες.  Είναι χάκερς στο σύστημα.  Έχουν καταφέρει να χακάρουν το πρόγραμμα και να κάμπτουν τους κανόνες του. Οι πιο πολλοί μάλιστα σκοτώνονται όχι δοκιμάζοντας κάποιο καινούργιο κόλπο αλλά κάνοντας τις ρουτινιάρικες επιδείξεις τους. Μάλλον τους ανακαλύπτει το antivirus και τους τρώει.

Οι διάφοροι «χαρισματικοί» ηγέτες, χάκερς είναι κι αυτοί.  Ή μπαλαντέρ του συστήματος με απεριόριστο μπόνους σε όπλα και ζωές. Εκείνος ο Αλέξανδρος δεν σκοτωνόταν με τίποτα. Ούτε και ο Χίτλερ, παρά τις 42 απόπειρες εναντίον του. Ο Κάστρο είχε πάρει πρωτάθλημα χακεριάς.  Ούτε με ατομική βόμβα δεν μπορούσαν να τον πετύχουν.  

Χακεριές είναι και τα λαχεία, τα τζόκερ, τα ζάρια και τα χρηματιστήρια.  Ένα λογικό σύστημα δεν βασίζεται στην τυχαιότητα αλλά στον υπολογισμό.  Ακόμα και το χάος είναι προβλέψιμο φτάνει κανείς να έχει την υπολογιστική ισχύ που απαιτείται.  

Από την άλλη, ίσως να μην είμαστε εντελώς εικονικοί χαρακτήρες. Μπορεί να υπάρχει κάποια σύνδεση με εξωτερικό (υλικό) σώμα.  Αυτό είναι και καλό, είναι και κακό. Είναι καλό γιατί τότε υπάρχει κάποιου είδους ζωή εκτός μήτρας. Είναι κακό γιατί δεν ξέρει κανείς τι είδους ζωή είναι αυτή.  Π.χ. Ζεις στην Αθήνα, είσαι άστεγος, κρυώνεις, πεινάς και τρως ό,τι βρίσκεις στα σκουπίδια των σουβλακερί, δηλαδή την παλεύεις. Βγαίνεις από την μήτρα και βρίσκεσαι σε ένα βρωμερό σκοτεινό λαβύρινθο με καλώδια, μπρίζες, τσιμούχες και θαλάμους από σιλικόνη. Είσαι πάλι άστεγος, κρυώνεις, πεινάς αλλά δεν υπάρχουν πουθενά φαγώσιμα σκουπίδια.

Μεταφορικά αυτό έχει συμβεί στην Νεοελληνική χαβούζα. Οι πάντες διαισθάνονται ότι βρισκόμαστε σε μάτριξ όμως κανείς δεν τολμάει να απλώσει το κουλάδι του εκτός μαντριού. Ο τρόμος για το τι μπορεί να παραμονεύει εκεί έξω κρατάει την πλειοψηφία σε θανάσιμη αδράνεια.

Το πόπολο όχι μόνο φοβάται να ξεμυτίσει αλλά χώνεται κι ακόμα πιο βαθιά στο ψέμα. Φέισμπουκ, on-line παιχνίδια, εικονικές κοινωνίες, όλοι σκαρώνουν μάτριξ μέσα στο μάτριξ ώσπου να χάσουν εντελώς την (όποια) επαφή με την (όποια) πραγματικότητα.

Χτες έπινα καφέ σε έναν πεζόδρομο και ξαφνικά φεύγει ο δίσκος από την γκαρσόνα και γίνονται όλα θρύψαλα κάτω.  Ο κόσμος που περπατούσε (κυρίως φοιτητές και μαθητές) συνέχισε να περπατάει χωρίς να κάνει την ελάχιστη προσπάθεια να αποφύγει τα γυαλιά. Για πέντε περίπου λεπτά περπατούσαν μέσα στα γαμημένα κομμάτια, τα πάταγαν και τα κλωτσούσαν άθελά τους πιο πέρα. Μένω μαλάκας και γυρνάω στον φιλαράκο:

«Ρε συ, αυτοί είναι ΖΩΑ. Καλά, τα σπασμένα γυαλιά δεν τα βλέπουν οι ψώλες;».

«Μπα», μου λέει αυτός. «Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα σούργελα ψηφίζουν».

«Τι ψηφίζουν ρε μαλάκα; Μάτριξ είναι… Αυτό που σου έλεγα πριν». 

(Λεπτομέρεια: Ως εκ μάτριξ θαύματος από τα γυαλιά δεν κόπηκε κανένας).

Όποια πτυχή της κοινωνίας και να πάρει κανείς, το μόνο που εισπράττει είναι εικονική πραγματικότητα.  Ας μπούμε σε ένα οποιοδήποτε πανεπιστήμιο. Εικονική πραγματικότητα δεν είναι τα πλαστά πτυχία; Ή εκείνα που παίρνουν κάποιοι με εργασίες που έχουν αγοράσει από τρίτους; Σε λίγο θα δείτε και γύφτους με διδακτορικά να διδάσκουν φιλοσοφία και ιατρική στα αμφιθέατρα.  Μάτριξ είναι αυτό, ό,τι γουστάρει κάνει.

Μια ολόκληρη χώρα συντηρείται στην οικονομική ελίτ του πλανήτη χωρίς να παράγει σχεδόν τίποτα.  Μόνο υπηρεσίες που προσφέρονται και καταναλώνονται επιτόπου. Σε καφετέριες, καφενεία και καφέ-μπαρ. Είμαστε μια χρεωκοπημένη κοινωνία που παραδόξως ούτε καταρρέει, ούτε διορθώνεται, ούτε ανησυχεί.  Όλα συντελούνται στην οθόνη.

Οι μπάτσοι είναι νηπιακό μάτριξ. Κάθε τόσο συλλαμβάνουν τους ίδιους κουκουλόπουστες στο Πολυτεχνείο και αμέσως τους αφήνουν ελεύθερους.  Χάσατε φιλαράκια, δεν τρέχει τίποτα. Start new game, ξανασπάστε να σας ξαναπιάσουμε.

Τα δικαστήρια παίζουν ακόμα χειρότερα: Όλη την ημέρα βαράνε καταδίκες και στη φυλακή δεν πάει κανένας. Όλα τα λαμόγια που ρήμαξαν το δημόσιο στο κλέψιμο είναι έξω σε ντόλτσε βίτα και μούρη. Οι βρομά σου σπάνε το σπίτι το πρωί, συλλαμβάνονται και ως το μεσημέρι έχουν δικαστεί, έχουν καταδικαστεί και έχουν αφεθεί ελεύθεροι.  Το απόγευμα, σπάνε το σπίτι του γείτονα.

Στην υγεία το ίδιο: Σήμερα πεθαίνει η μισή γειτονιά από καρκίνο, αύριο η άλλη μισή από εγκεφαλικό.  Άμα τους λείπουν τίποτα πτώματα, ψοφάνε όποιον βρουν εύκαιρο στα νοσοκομεία, με διάγνωση: «Μη καθορισμένη οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού». Τζάμπα τα αντιβιοτικά, οι οροί, τα εμβόλια, οι εισπνοές και οι διασωληνώσεις.  Το μάτριξ μαζεύει όποια ψυχή βρει να χαζολογάει στους διαδρόμους του.  «Καλύτερα στο σπίτι ζωντανός, παρά στην κλινική και πεθαμένος», που λέει και το τραγούδι.

Οι εθνικές παρελάσεις είναι η γιορτή του μάτριξ. Εδώ μας έχουν πάρει την παρθενιά απ’ όλες τις τρύπες (ρουθούνια, αυτιά, κλπ.) κι εμείς δύο μήνες το χρόνο ασχολούμαστε με το ποιος πήρε τη σημαία.

Οι εκλογές κι αν είναι μάτριξ.  Οι πολιτικάντηδες σε κοροϊδεύουν στα μούτρα σου κι εσύ πας και τους ξαναψηφίζεις ώσπου να σε εξοντώσουν με τους φόρους και τα χαράτσια.  Αν ο κόσμος ήταν πραγματικός, όχι πολιτικά τζάκια δεν θα υπήρχαν αλλά δεν θα εκλεγόταν ποτέ κανείς παλιόπουστας δεύτερη φορά.

Η «αντίσταση» στην κατεστημένη εξουσία χορηγείται κι αυτή από το μάτριξ. Από το απατεωνίστικο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που κατέσφαξε τους Έλληνες στον Συμμοριτοπόλεμο ως το ΕΑΜ-ΓΕΛΑΣ Β΄ που αποκοίμισε τους χαπακωμένους ευρωλιγούρηδες τυλίγοντάς τους σε χιλιόμετρα σεντονιών, η συνταγή των υποσχέσεων βασίζεται στο ταλμουδικό υπόδειγμα.  

Τα γνωστά θεατρικά έργα του υδροχοϊκού παραλόγου «Περιμένοντας την Απελευθέρωση» και «Περιμένοντας τον Μεσσία» γαλούχησαν γενιές ολόκληρες ημιαυτοχθόνων.  Τώρα βέβαια σταμάτησαν να παίζονται αφού το κοινό αντικαθίσταται τάχιστα από μουσλίμια τα οποία πέρα από καμιά τσόντα με αγοράκια δεν έχουν και πολλή σχέση με την τέχνη.

Η θρησκεία είναι το απόλυτο μάτριξ. Μιλάμε για μπάφο οχτάφυλλο σε ναργιλέ με καρούλια και ABS. Σου τάζει τα πάντα φτάνει να καθήσεις φρόνιμα να σε γαμάνε.  Πόσους παιδόφιλους κληρικούς πρέπει να συλλάβει η αστυνομία για να συγκινηθεί ο Ύψιστος και να ρίξει λίγη φωτιά στο συρφετό αυτόν των τεμπέληδων, κλεφταράδων και κωλομπαράδων;  Πόσο χρήμα πρέπει να μαζέψει ακόμα στα υπερταμεία του αυτό το συνδικάτο του οργανωμένου εγκλήματος;  Για πόσους αιώνες ακόμα θα παρτουζώνεται με τους ισχυρούς για να τους προστατεύει αποκοιμίζοντας το γιδοποίμνιο;

Το μουνί είναι κι αυτό καραμάτριξ.  Όλοι το κυνηγούν και δεν το φτάνουν ποτέ. Άμα το φτάσουν δεν προλαβαίνουν να το ευχαριστηθούν γιατί τους τρώει ο μουνόδρακος.  Ούτε οι ίδιες οι γυναίκες που το έχουν δεν το ευχαριστιώνται. Είναι ο ορισμός της αυταπάτης. Δεν είναι συμπτωματικό το ότι έχουν βγάλει ειδική νομοθεσία να το πληρώνουν ακόμα κι αυτοί που δεν το κυνηγούν.  Η ενέργεια που καταναλώνεται απευθείας στο μουνοκυνήγι ισούται με την μισή φόρτιση του παγκόσμιου δικτύου. Γι αυτό και γίνεται προσπάθεια να μουνοποιηθούν τα πάντα.  Τώρα με την επιλογή του φύλου από τα 15 θα γίνουμε όλοι λεσβίες.

Εννοείται ότι το κέντρο της παγκόσμιας μήτρας είναι η ΕΛΛΑΣ, το λέει και ή λέξη: Εξομοιωτής Λειτουργούντος Λογισμικού Ανώτατης Συνδιαμόρφωσης.  Οι τύχες της (εικονικής) ανθρωπότητας ορίζονται από τον διαγεωμαγνητικό υπερσυμπιεστή δεδομένων που τέμνει την διάστασή μας στο υπέδαφος των Δελφών.

Τώρα αν όλο αυτό σας φαίνεται για τρολλιά, μάλλον έχετε δίκιο.  Όμως για σκεφτείτε ότι οι χριστιανάρες μας τρολλάρουν δύο χιλιάδες χρόνια και οι 12βολτοι άλλα τόσα.  Ψεύτικα θαύματα, μούφες γραφές, παπατζήδες άγιοι, χλάπα μυστήρια, αγγούρια υποσχέσεις.  Το να πιστεύει κανείς στον Παράδεισο, στην Κόλαση, στον Άδη και στον Όλυμπο δεν είναι μεγαλύτερη φόλα από το να δεχτεί απλά ότι κάποιος τον δουλεύει;

Αν το υποτιθέμενο δίλημμα «θρησκείες ή μάτριξ» αναχθεί στην βάση των λογικών αλληλουχιών, διαπιστώνουμε ότι οι θρησκείες υπαινίσσονται το μάτριξ όταν μιλούν «για ανταμοιβές σε καλύτερο περιβάλλον» όμως καμία θρησκεία δεν μπορεί να εξηγήσει πειστικά την ύπαρξη και την προέλευση της μήτρας. Αντίθετα, η μήτρα από μόνη της αρκεί για να εξηγήσει την ύπαρξη και την προέλευση όλων των θρησκειών, ακόμα και αυτών που θα εμφανιστούν στο μέλλον.

Αντικειμενικά, το πιο στάνταρ κριτήριο για το ότι ζούμε σε εικονικό κόσμο είναι οι παραδοξότητες.  Αν π.χ. δει κάποιος ένα αυτοκίνητο να υλοποιείται από το πουθενά έχει στα χέρια του μια κβαντική εξίσωση.  Στην ουσία αυτό που συμβαίνει είναι μια μικροβλάβη του λογισμικού εικόνας.

Τέτοιες μικροβλάβες ή στιγμιαίες δυσλειτουργίες (glitches) εμφανίζονται όταν η μνήμη του συστήματος υπερφορτώνεται καθώς το σύνολο των επιμέρους ατόμων-«παικτών» για κάποιο λόγο εντείνει τις διαδραστικές του λειτουργίες πέρα από το αναμενόμενο και τείνει να υπερβεί το όριο επεξεργασίας που έχει θέσει η υπερδιάνοια. Όταν οι μικροβλάβες αυτές γίνονται όλο και πιο συχνές, είναι σημάδι ότι το τέλος του εικονικού κόσμου πλησιάζει.

Αν η τελευταία πρόταση είναι αληθής, η ημέρα του reset είναι κοντά.  Κι αυτό επειδή όλη η γαμημένη ανθρωπότητα έχει καβαλήσει το καλάμι. Όπου και να γυρίσεις όπου και να σταθείς, ακούς απαιτήσεις. Οι πάντες απαιτούν τα πάντα.  Φυσικά ελάχιστοι έχουν τα προσόντα για να αποκτήσουν αυτά που επιθυμούν. Το μάτριξ τους έχει φουσκώσει τα μυαλά, τους τα έχει κάνει τούρμπο.  Το αποτέλεσμα είναι μια άνευ προηγουμένου παράσταση συλλογικής τρέλας.

Στο γειτονικό μας τουρκαλβανικό μπουρδέλο των Σκοπίων κάποιος τους σφύριξε ότι ο Προμηθέας είναι μόδα.  Χωρίς να ξέρουν ούτε ποιος είναι, ούτε τι συμβολίζει, τα βάρβαρα γίδια έφτιαξαν ένα κιτς χρυσαφί άγαλμα με την πούτσα έξω όπως παλιά.  Τελικά το ίδιο το μάτριξ τους έβαλε χέρι και αναγκάστηκαν να φορέσουν βρακί στο άγαλμα που είναι τώρα σαν εκείνα τα πουστρόνια με τα μισοκατεβασμένα τζην.  Ρε άμπαλοι τουρκοβαλκάνιοι ανοίξτε τα βιβλία να μάθετε Ελληνικά πρώτα. Πού πάτε να χακάρετε ρε μπαζόγυφτοι αφού δεν ξέρετε ούτε από πού ανοίγει ο υπολογιστής;

Έχει γίνει ο πλανήτης ένας απόπατος.  Οι διεθνείς ταλμουδοπούστηδες ανακάτεψαν τα έθνη με το έτσι θέλω και μοίρασαν σκουπίδια σε όλους. Θέλεις δεν θέλεις, πάρε τους μεταλλαγμένους και φάτους στη μάπα. Ομογενοποίηση της μήτρας λέγεται αυτό.  Διάφορα «παρατηρητήρια» του Ελσίνκι και της ψωλής πληρώνονται από τον εικονικό Σόρος για ρουφιανεύουν όποιον προσπαθεί να λειτουργήσει λογικά μέσα σε τούτο το διαδικτυακό τουρλουμπούκι. 

  

Αφού και μετρημένοι λαοί έχουν μετατραπεί σε άξεστους όχλους, η μεγάλη στιγμή πλησιάζει. Η Υπερδιάνοια θα νταβραντίσει γερά όλα τα ζώα και μετά θα τα αμολήσει να φάνε το ένα το άλλο.  Μερικοί νομίζουν ότι με δύο ραπανάκια και τρεις μελιτζάνες που έχουν φυτέψει στο οικόπεδο θα την σκαπουλάρουν. Θεωρούν ότι βρίσκονται ακόμα στο 8930. 

Ρε μπετόβλακες η αλυσίδα της διατροφής με βάση την πρωτογενή παραγωγή έχει σπάσει. Ένα απλό παράδειγμα: Κάποτε ο καθένας παρήγε με τα ζώα του το φυσικό λίπασμα της γης. Οι σπόροι ήταν ντόπιοι και δοκιμασμένοι.  Ελάχιστα πράγματα αγόραζε ο αγρότης. Τώρα είναι εξαρτημένος όσο και ο αστός από την χημεία και την γενετική κακουργία των πολυεθνικών.  Ακόμα και οι παλιοί σπόροι είχαν καθορισμένες ιδιότητες σε σχέση με το έδαφος και τις κλιματικές παραμέτρους.  Η ορεινή ντομάτα δεν έκανε καρπό στα πεδινά και αντίστροφα.  Πριν 87 χρόνια στο τότε μάτριξ αρκετοί ήταν διατροφικά αυτόνομοι. Τώρα ακόμα και να καταφέρει κάποιος (παρά τις αλλαγές στις συνθήκες) να γίνει αυτόνομος, θα του την πέσουν μιλιούνια πεινασμένοι. Ένα-δυό τουφέκια δεν φτάνουν να αντιμετωπίσουν την πεινασμένη ορδή των τσογλαναραίων πόσο μάλλον την διαρκώς ενισχυόμενη λαθροστρατιά των ασιατικών ζόμπι.  

Όταν διαταχθεί το μπαμ, θα γίνουν μπαρούτι όλα.  Με ένα κλικ θα χαθεί λαός.  Αν κοπεί βίαια η αλυσίδα της παραγωγής και διανομής τροφίμων μοιραία θα πάμε στην ανθρωποφαγία.  Τα σκυλιά και τα γατιά θα φαγωθούν την πρώτη βδομάδα, μετά τι μπει στην κατσαρόλα;  Ξέρω, ευαισθησίες, θρησκείες, ηθικές, κλπ..  Πιστέψτε με, όλα αυτά είναι μαλακίες των χορτάτων.  Άμα σε κόβει η λόρδα, τα ξεπερνάς αμέσως.

 

Οι χριστιανόκαβλοι δεν δικαιολογούνται να έχουν κολλήματα έπειτα από τόση προπόνηση.  Άλλωστε ο θεός τους είναι εξέχων κανιβαλιστής όπως φανερώνουν τα ίδια του τα ιερά λόγια: «Λάβετε φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα. Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου…».  Αφού οι τύποι τρώνε το Χριστό, θα κωλώσουν στο να φάνε τον απέναντι μαλάκα με τον οποίο είναι ήδη στα μαχαίρια για την θέση παρκαρίσματος;

Στη Ρωσία το ορθόδοξο ξανθό γένος θα θυμηθεί την πατροπαράδοτη νεκροφαγία των Σκυθών και τα νεκροτσιμπούσια του απώτερου παρελθόντος, ενώ στον υπόλοιπο βορρά τα Γερμανοειδή ζόμπι θα επαναφέρουν τα -όχι και πολύ παλαιά- ανθρωπομπάρμπεκιου έθιμα του Μέλανος Δρυμού.  ΗΠΑ, Κεντρική και Νότια Αμερική θα επαναφέρουν την καυτερή κουζίνα των Μάγια και τον τσελεμεντέ των Αζτέκων με τις ωμές καρδιές και τα ρέστα.  Στην Ασία και στην Αυστραλία η απελευθέρωση από την νηστεία θα γίνει δεκτή από τους ιθαγενείς με αλαλαγμούς χαράς και ρεψίματα. Η τσίκνα της ψητούρας που θα αναδίδεται από όλο τον πλανήτη μπορεί και να δελεάσει κάποιους εξωγήινους τουρίστες να σταματήσουν και να επιδοθούν σε ντόπιες γαστριμαργικές απολαύσεις, οπότε όλο και κανένα πουρμπουάρ θα αφήσουν αυτοί οι εκλεκτοί ξένοι.

‘Ντάξει, δεν είπαμε πως είναι εύκολο να σφάξεις κάποιον και να τον τεμαχίσεις για να τον φάς. Από την άλλη, μερικοί ούτε κοτόπουλο κατεψυγμένο το οποίο δεν βγάζει σταγόνα αίμα δεν μπορούν να κόψουν σε κομμάτια. Κάτι μου λέει ότι η πούστρα η ανάγκη θα τους κάνει όλους πυραύλους. Εγκυκλοπαιδικά, το ανθρώπινο κρέας είναι αρκετά νόστιμο και η γεύση του πλησιάζει εκείνη του χοιρινού. Γι αυτό οι Οβραίοι και τα μουσλίμια δεν πλησιάζουν το γουρουνάκι. Φοβούνται μην αρχίσουν να τρώνε την ίδια τους τη γουρουνόφαρα. Πάντως η τίγρη άμα φάει μια φορά άνθρωπο, δεν ξαναγυρίζει εύκολα στο γιδίσιο κρέας. 

Θα κρατήσω μια επιφύλαξη για δύο περιπτώσεις: Α) το κρέας που θα προέρχεται από γυμναστήρια και Β) το κρέας από τα άσυλα των LΟΑTΚΙΑ.  Στην περίπτωση Α ενδεχομένως οι καταναλωτές της σαρκός που έχει τουμπανιάσει με αναβολικά θα παρουσιάσουν την νόσο των Τρελών Φουσκωτών.  Στην περίπτωση Β, δηλαδή σε σάρκα που έχει φάει μπουστάρισμα με ορμόνες, οι καταναλωτές θα παρουσιάσουν ανεξέλεγκτη σεξουαλική λύσσα. 

Μη νομίσουν όμως οι μπρατσάδες και τα ανώμαλα ότι θα γλυτώσουν το φάγωμα. Υπάρχει πρόταση το κρέας τους να υπαχθεί σε ειδική κατηγορία και μάλιστα θα είναι ακριβότερο από το κοινό κρέας. Θα χλαπακιάζεις δύο κιλά πανσέτα φουσκωτού και την άλλη μέρα θα είσαι τούμπανο στους μύες. Καθ’ όμοιο τρόπο θα τρως συκωτάκια από τρανσέξουαλ και σε 24 ώρες δεν θα βρίσκεις βυζοθήκες στο νούμερό σου. Κάποιο πρόβλημα υπάρχει βέβαια με την ενσωμάτωση του ΦΠΑ των εμπεριεχομένων στο κρέας αναβολικών και ορμονών αλλά αυτό θα το λύσει η Τσακαλούγκρα.

Σε κάθε περίπτωση, πειναλέοι μου, κρατήστε καλή σχέση με τον μαυρούκο που πουλάει τσάντες και παπούτσια μαϊμουδο-Nike στη γωνία της πλατείας.  Αύριο θα είναι ο σεφ της γειτονιάς.  Όλοι αυτοί οι προσωρινώς νηστεύοντες ανθρωποφάγοι έχουν την τεχνογνωσία για να αναλάβουν τις καθετοποιημένες μονάδες παραγωγής μπριζόλας αλλά και τις επιχειρήσεις εστίασης γενικότερα. Οι δε Αλβανοί, καθότι αμείλικτη σκυλόφαρα, θα αναλάβουν το προμηθευτικό κομμάτι. Θα κυνηγούν ως ντόμπερμαν τα ζωντανά ανθρωπο-γουρουνο-πρόβατα για να γεμίζουν τους πάγκους των χασάπικων.

Όπως καταλάβατε πάμε για να ζήσουμε μεγάλες (μάτριξ) στιγμές.  Γεγονός είναι ότι σε πανελλήνιο επίπεδο γίνονται κινήσεις για συγκρότηση εθνικών ομάδων σωτηρίας της Πατρίδος και της Ιεράς ημών Πίστεως (χέσε μέσα δηλαδή) αλλά όλα αυτά τα κουνήματα δείχνουν να αυτοδιαλύονται όταν συγκεντρώσουν 15-20 άτομα σε ένα σημείο.  Χωρίς να τους την πέσει κανείς και χωρίς να έχουν κάτι να μοιράσουν, αρχίζουν να ξεκατινιάζονται, να εκτοξεύουν ρουκέτες ο ένας στον άλλον και να ρίχνουν παντοφλιές.  Μερικοί μάλιστα έχουν έτοιμη την δικαιολογία : «Είμαστε κωλοφυλή εμείς οι Έλληνες με την αιώνια διχόνοια».

Και να ρωτήσω: Στα λαμόγια γιατί δεν ισχύει αυτός ο κανόνας; Γιατί αυτοί οι παλιόπουστες μαζεύονται αμέσως διακόσια άτομα και δεν τσακώνονται;  Γιατί κάθε φορά επιτυγχάνουν μόνο οι απατεώνες να πείθουν το πόπολο να τους ακολουθήσει, ακόμα και όταν σκοτώνονται μεταξύ τους;  Ρε ηλεκτρικοί μπαγλαμάδες σας το λέω ότι είμαστε βαθιά καλωδιωμένοι μέσα στη μήτρα και νομίζετε ότι σας κάνω πλάκα.  Ρε ασοβάτιστες τσιμεντοκολώνες, αυτόματο κόφτη έχει ο υπερυπολογιστής και σας πετάει έξω. 

Για ξαναδείτε με το άλλο μάτι τον μύθο (;) του Πύργου της Σύγχυσης (Βαβέλ), μπας και καταλάβετε κάτι.  Σε ελεύθερη μετάφραση από το εβραϊκό πρωτότυπο λέει η Βίβλος στο Γένεσις 11.4 : «Ελάτε να χτίσουμε μια πόλη και έναν πύργο του οποίου η κορυφή να φτάνει στον ουρανό και να αφήσουμε όνομα προτού διασκορπιστούμε σε όλη τη γη».  Και αμέσως μετά λέει στο Γένεσις 11.9 : «…Και από εκείνo το σημείο ο Γιαχβέ τους διασκόρπισε σε όλη τη γη».

Ερώτηση κρίσεως: Πώς ήξεραν οι γιδάνθρωποι εκείνης της εποχής ότι θα διασκορπίζονταν; Μήπως ήταν βυσματωμένοι;

Η κομπίνα είναι παμπάλαια.  Κι άλλες φορές τα δίποδα αποπειράθηκαν να τα βάλουν με τους θεούς, επεμβαίνοντας στο μάτριξ.  Είναι πασιφανές ότι μέσα στο περιβάλλον του παιχνιδιού αυτός που διαφωνεί δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ακόμα και αν κερδίσει στην πίστα,  συνεχίζει πάνω στο σενάριο που έχει γράψει ο σχεδιαστής. Πρέπει να φύγει κανείς εντελώς από το παιχνίδι για να έχει πιθανότητες να αλλάξει κάτι. Όσο βρίσκεται μέσα στη μήτρα, δεν υπάρχει παρά μόνο ως δεδομένο.

Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να βγει κάποιος από τον εικονικό δαιδαλώδη κόσμο. Το χάπι της ταινίας Matrix είναι καθαρή φαντασία. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο δύσκολη.  Ένας ανορθόδοξος τρόπος είναι να μη βγει αλλά να κάνει το μάτριξ πουτάνα. Να διαδίδει παράλογες σκέψεις και υποστηρίζει παράλογες ενέργειες που να ανταποκρίνονται δομημένα στις λογικές προτάσεις του σεναριογράφου ώσπου να προκαλέσει ένα κυματισμό αντι-λογικής που θα βραχυκυκλώσει την τεχνητή νοημοσύνη.  Είναι μεταφορικά το χτίσιμο μιας πόλης και ενός Πύργου του οποίου η κορυφή να φτάνει στον ουρανό, με σκοπό να παρεμβάλλει τις συχνότητες της Υπερδιάνοιας.  Όπως βλέπετε τίποτα δεν είναι καινούργιο.

Οπωσδήποτε υπάρχουν ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα:  Το CERN αποτελεί ανθρώπινη απόπειρα παρέμβασης ή ψεύτικη τεχνομούφα για να νομίζουμε ότι κάτι γίνεται;  Οι πυραμίδες έχουν ξεμείνει από το προηγούμενο μάτριξ; Αν είχε τέτοια τεχνολογία (ανώτερη από την δική μας) η περασμένη φουρνιά και απέτυχε , εμείς όχι τα δεσμά δεν θα σπάσουμε αλλά μάλλον θα πέσουμε στη Β΄ κατηγορία πειραμάτων.  Το επόμενο μάτριξ θα είναι μεταξύ σαυρών και ημίζωων.

Είναι περίεργο που έχουν αρχίσει και συσσωρεύονται οι περιπτώσεις ύποπτης δυσλειτουργίας.  Brexit, Κουρδιστάν, Καταλωνία, δείχνουν να ζορίζουν επίτηδες τον υπερεπεξεργαστή λες και η ίδια η μήτρα μαϊμουδεύει βλάβες για να μας τσιτάρει και να προκαλέσει το τέλος του παιχνιδόκοσμου.  Όλος ο πλανήτης κινείται μαζικά προς την εξαχρείωση. Σαν να πιέζει τον διαχειριστή να τραβήξει καζανάκι στο πείραμα.

Μερικές φορές το δύσκολο είναι πιο εύκολο απ’ ό,τι φαίνεται.  Ένας κλώτσος σε ένα τουβλάκι ντόμινο μπορεί να ρίξει εκατομμύρια κομμάτια. Το θέμα είναι πως το υπερμηχάνημα βρίσκεται σε επιταχυνόμενο ξεχαρβάλωμα.  Όπου να’ναι ξετακάρει και μας στέλνει για τον αιώνιο ύπνο. Φτάσαμε στο σημείο στο οποίο η μπόχα του σφαγείου είναι ανυπόφορη ακόμα και για τα μουσκάρια της πρώτης θέσης που πριν χαζογελούσαν και κορόιδευαν.  Τώρα κάθε βήμα ζέχνει θανατίλα…  Όμως όλο αυτό είναι ψεύτικο.  Πριν εφτά χρόνια ήταν όλα μια χαρά; Άραγε τότε το σφαγείο δεν βρώμαγε μπαγιάτικο, σαπισμένο αίμα αλλά ευωδίαζε σαν κήπος με τριαντάφυλλα;

Για να βρισκόμαστε εδώ, μάλλον κάποιος λόγος υπάρχει. Σίγουρα κάποιος κερδίζει κάτι από αυτό. Βαθιά μέσα στην συλλογική υπερμνήμη είναι καταγραμμένες οι απόπειρες των προηγούμενων κόσμων να αποτινάξουν την τυραννία των θεών του μάτριξ.  Αν μπορούσαμε να μαζέψουμε δύο Ηράκλειτους, τρεις Νίτσε και πέντε Τέσλα σε ένα χωροχρονικό σημείο πιθανόν να πατσαβουριάζαμε την τεχνητή νοημοσύνη.  Βέβαια το μετά δεν το ξέρει κανένας.  Άμα καεί η μητρική μπορεί να σβήσουμε κι εμείς μαζί της ως προσομοιωμένες κατασκευές του λογισμικού της, μπορεί όμως και να ανέβουμε σκαλί στην εξέλιξη.  Ίσως αυτός ο κόσμος να είναι μια διαρκής δοκιμασία, μια εικονική φυλακή για τα κατώτερα όντα. Αν είναι έτσι, η συνειδητή καταστροφή ισοδυναμεί με την δημιουργία. Ο θάνατος ή θα είναι οριστικός ή θα σημάνει την υπερβατική αναγέννηση.  Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει απελευθέρωση.

Το ιδανικό είναι η αυτόματη πράξη, σύμφωνα με τις αρχετυπικές μνήμες.  Η ενστικτώδης τρικλοποδιά στο υπερσκατομηχάνημα που τα ξέρει όλα.

Αυτό που μας φοβίζει είναι αυτό που μας φοβάται.

Ας του γαμήσουμε τη μάνα.